The wheel of fortune

Al van bij mijn geboorte hield moeder zielsveel van mijn schaterlach. Zij vond dat ik klonk als een ‘oude geest’. Als baby deed ik altijd net het tegenovergestelde van wat moeder van mij verwachtte: ik wilde lange tijd niet stappen, zelfs toen ik wat groter werd.

Ik broebelde ook lang, zelfs als kleuter kon ik niks verstaanbaar zeggen. Tot grote hilariteit van mijn broer die een jaartje ouder was en al heel vroeg zelfstandig door het leven ging.

Toen ik 6 werd en het eerste studiejaar startte, verwachtte moeder dan ook dat ik de zwakste leerling van de klas zou zijn, met veel onvoldoendes in mijn allereerste schoolrapport. Mijn leraar kwam in het oudercontactzaaltje bij haar zitten, hij vertelde met een grijns dat ik te veel babbelde tijdens de les. „Oei, dat voorspelt niet veel goeds”, dacht moeder bang, ze had net een moeilijke levensfase achter de rug. Maar wederom had ik het tegenovergestelde gedaan. De leraar zei dat ik 92 procent had behaald, de primus van de klas dus. Moeder huilde van blijdschap.

En zo ging het heel mijn leven door, ik ging overal en in vele situaties tegen de stroom in. Vooral het materialisme in onze westerse samenleving was mijn stokpaardje. Mijn broer, een veel te rationele technocraat, fluisterde: „Je raaskalt broertje, einde discussie.”

Material boy

Let op: ik hekelde onze samenleving niet, ik was immers zelf een material boy. Ik wilde gewoon begrijpen waarom ‘money‘ de hele mensheid al eeuwen in de ban houdt.

Mijn vader moest ooit zijn mooie villa verkopen en noodgedwongen verhuizen naar een Brussels kamertje. En dat vonden mijn halfbroers en halfzus verschrikkelijk, ze behoorden immers tot een voorname eerbare familie. Maar ik ontwikkelde in die magere jaren een filosofie waardoor ik de hele situatie een plaats kon geven. Want vader vermenselijkte helemaal van hoogmoedige bourgeois naar goedlachse kerel. De vele keren dat ik hem in Brussel bezocht, bracht ik steevast oesters en cava mee. En ja, vader genoot zoals altijd met volle teugen van het goede leven. Hij grinnikte vaak: „Ach Cloclo, het rad van fortuin draait voor elke mens genadeloos door.” Zo kreeg ik een totaal tegendraadse visie op het westers kapitalisme.

Toen ik nadien studeerde, werd mijn inzicht in ‘het hoe en waarom van geld’ ietwat groter. Ach eigenlijk is het simpel: ‘Be yourself, no matter what they say‘. Een goede vriendin glimlachte onlangs: „Ja material boy, het wordt hoog tijd dat je een spiritual wetenschappelijk werk schrijft.” „Ja, dat ga ik zeker doen, ik begin er vandaag nog aan.”

Mijn werk krijgt de titel ‘The wheel of fortune‘. In mijn analyse zal die uiteraard draaien in tegenwijzerzin.