Sinéad O’Conner: één vrouw, vele gezichten

Nothing compares to you. Zwart, wit, slachtoffer, heldin, ruw en kwetsbaar. Blonde donshaartjes op haar hoofd en wangen. Een scherpe kaaklijn en strak geëpileerde wenkbrauwen. Donkere ogen en op goede dagen een stralende lach.

Ze is een mens van vlees en bloed. Haar huid is dun. De liefde voor de mensen om haar heen stroomt door haar aderen. Voor haar moeder die even boodschappen ging doen en nooit meer thuiskwam. Voor de vruchtjes in haar schoot, die haar lichaam drie keer afstoot en voor haar zoon die plotseling sterft.

Met haar tengere armen zet ze zichzelf af tegen het onrecht in de wereld. En ze verzet zichzelf tegen de handen van de priester. Handen die graaien, onder haar hemd en in haar onderbroek. En Jezus, die kijkt vanaf zijn kruis in stilte toe.

Een gek, een dwaas, een idioot. Het buitenbeentje van de maatschappij. Jeugdzorg en de tientallen pleegouders hebben het altijd al gezegd: „Van dit kind komt niks terecht.”

Tranen wegslikken

Voor haar geen diner in een chic restaurant. Liever eet ze samen met haar vrienden en familie. In haar keuken aan de ronde eettafel met het geblokte tafelkleed.

Ze slikt in het donker haar tranen weg. Ze is vastgebonden aan haar bed. De DSM-5 ligt opengeslagen op het nachtkastje. In de prikkelarme kamer, is er niemand die voor haar vecht.

Samen met vriend en vijand in het licht

Ze hoort engel Peter Gabriel daarboven. Hij verlicht haar op Times Square. Ze kiest op Times Square voor vrede en ze zingt een lied van Bob Marley: War.

In de duisternis zoekt ze jou. Een kaars, een zaklamp of vuurtoren. Het nachtlampje dat haar moeder voor haar liet branden op de overloop.

Iemand verliezen en missen dooft in haar hart het licht. In duizend stukjes gebroken. Ondanks de lijm, plakband en Pritt. Haar ziel en zaligheid are blowing in de wind. Bob Dylan, Prince en U2 verwoorden haar gevoel in hun muziek. Geloof, rotsvast, vertrouwen in de Islam.

Een feminist, zangeres en strijder

Vrouw van de wereld, activist, beroemd en berucht. Vechtend voor haar idealen zingt ze: „Thank you for hearing me.”

De ouders, advocaten en 3 rechters luisteren naar de slachtoffers van Thijs Römer. Chatten met minderjarigen meisjes, dochters en scholieren. Seksueel getinte gesprekken, naaktfoto’s en masturbatie tips. Thijs vindt het achteraf van zichzelf toch ook wel gek. Natuurlijk heeft hij spijt, hij had met de meisjes zo’n vrolijk gesprek.

Deze powervrouw slaat mannen zoals Thijs Römer vast op zijn bek.