Ik ben een Wajonger

Ik ben een Wajonger
Of ben er een geworden
Ik ben lager dan uitschot
De voetveeg van de maatschappij
Zo’n iemand die niks zou moeten kunnen
Iemand met een brein van een klein kind
Of iets wat ik niet wil zijn
Omdat ik achter de elleboog heb gekeken
En realistisch moet zijn

Jij vond het zo
Ik was voor jou een groot schetsboek
Alle lijnen en kleuren werden voor mij ingevuld
Terwijl ik toch echt wel handen heb
Me degenereren tot niets
Mijn wil als jouw wet
Je leugenachtige sympathie
De beloftes gevormd in leugens
Houdend aan een lijntje
Totdat…

Positief ga ik aan de slag
Laat ik zien wat ik kan
En waar ik goed voor ben
Waar ik voor sta en wat ik met mijn leven wil
Misschien val ik buiten jouw verborgen agenda
En wordt het jou te heet onder de voeten
Ga maar weer eindeloos verzinnen
Waar de fout bij mij zou moeten liggen

Misschien bekijk ik het negatief
Wacht eens even?
Moet ik het dan positief bekijken?
Dat heb ik al gedaan
En vanaf dat moment was jij de baas
En bleef ik gehoorzaam
Ik nam al jouw aannames serieus
Het kostte me mijn jeugd
Mijn eigenwaarde en mijn dromen
Gebruik het woord ‘gave’ of ‘speciaal’ maar
Als doekje voor het bloeden
Maar waarom altijd weer die ‘maar?’

Misschien is het jouw beperking
En verschuilt er achter die lieve lach
Een hart als steen zo koud
Maar ik weet dat je luistert
Ik weet dat ik je raak
Terwijl je je best doet dat ik raaskal
Iets wat bij de stempel moet liggen
Maar stiekem huil je van binnen
Zit je in een hoekje te schamen
Of weet je simpelweg niet beter
Dus wie is hier de slaaf?

Ik had een luie profiteur moeten zijn
Maar heb alles gegeven
Geploeterd voor leugens en dode mussen
De blaren op mijn tong
De drift om te bewijzen
Maar slechts de sociale werkplaats zou mij resten
Tussen zij die gehoorzaam zijn
En daarom zal ik het toch nooit goed doen
En zal ik het zogenaamd nooit begrijpen
Maar ik weet wel beter

Dan ben ik in jouw ogen maar beperkt
Uiteindelijk is mijn lot jouw eigen gesneuvelde raam
Jouw gemaar een reden tot hoe ik nu tegen je praat
En hoe ik op je neerkijk
Nee, jij bent voor mij lang geen held of biecht
Nogmaals een hart van steen
Alles behalve een hart voor een individu

Ja, werk dat maar weg.
Diagnosticeer het maar weg
Maak maar het zoveelste rookgordijn
Maar de waarheid en zijn karma
Zal mij het laatst doen lachen
Want wie is hier al die tijd echt geweest?
Je zal er op je sterfbed nog wel over nadenken
En zo niet, dan lach ik nog harder
Bewijzend dat het probleem toch echt bij jou ligt.
En de ‘diagnoses’ waar jij voor vluchtte
Tot in je graf op je hielen blijven zitten.