Rookgordijnen

‘Thank God it’s Friday’, denk ik, terwijl ik mijn boterham consumeer en het nieuws check, waarbij m’n oog direct valt op een artikel over agressie op treinen.

De betreffende nieuwssite is trouwens één van de weinigen waar lezers hun gedachten kunnen achterlaten over ‘het gebeurde’.

Bijna verslik ik me als ik zie hoe hoog het gehalte aan egoïsme is.

Met stijgende verbazing lees ik  ‘dat het altijd aan NS en de overheid ligt, iedereen heeft gefaald behalve wijzelf: van ‘de overheid die het heeft veroorzaakt’ met als tussenstation ‘NS die te weinig personeel heeft’ (goh, wie niet?) met als eindbestemming – hoe onbeschaamd – ‘ik moest wel stennis schoppen’.

Heerlijk.

Hoe wij altijd toch zelf ook weer rookgordijnen kunnen opgooien. Dat wat politici en bedrijven verweten wordt. Al die afleiding, terwijl het hierom gaat: ‘Dat je met je tengels van een ander afblijft, in welke baan dan ook’.

Maar ongetwijfeld wilt u dat niet horen, want dan ‘kom ik in uw safe space’.

U wilt alleen maar horen ‘dat u geweldig bent’ omdat ‘u bent opgestaan tegen het het systeem’. Dat u wakker, woke of wat dan ook bent.

Ik heb een beter idee: doet u maar gewoon, dan doet u al gek genoeg. Het zijn de iconische woorden van twee koffiebranders – meer dan ooit actueel – alsof ze het zagen aankomen.