Eenvoud

Ik ben dol op de eenvoud van het leven, maar het duurde wel even voor ik de rust had om het te zien. Er waren genoeg jaren dat ik werd verslonden door alles wat ik nog wilde bereiken. Ik vergat rustig na te denken over wat ik nou eigenlijk aan het doen was, ik draafde en ik draafde maar door.

Meer, anders, beter, ik vergat te zien wat er al was.

Ik herken het inmiddels bij mezelf, dat doordraven en soms sluipt het nog steeds stiekem dichterbij. Dan betrap ik mezelf op chagrijn, of gemopper en voel ik irritatie bij mezelf. Dan is er ‘te veel van alles’ wat niet goed voor me is.

De rust opzoeken is dan mijn enige remedie.

De huidige tijd leent zich er absoluut voor, om over je toeren te raken of verslonden te worden door negativiteit. Er is bijna geen ontkomen aan alle prikkels. Stemmingmakerij en gekte vieren hoogtij. Logisch dat veel van ons zich mee laten slepen. En dan doel ik ook op alle haat die online lukraak wordt uitgebraakt. Ik heb er in mijn hoofd al duizend keer een scherp stukje over geschreven. En steeds opnieuw besluit ik het niet te doen. Ik wil me niet over geven aan de dwaasheid van onze huidige tijd. Ik volg liever mijn eigen gevoel, houd begrip voor iedereen, en hoop oprecht dat iedereen dat houdt.

Steeds minder thuis

We verliezen elkaar als we dat niet doen, en wat voor wereld wordt dit dan?

Ik weet wel dat ik me wat dat betreft zo langzamerhand steeds minder thuis voel in onze huidige maatschappij. Dat lukraak beschadigen van mensen, links en rechts.

Die zogenaamde vooruitgang van de huidige tijd voelt veel te vaak als achteruitgang.

De afgelopen weken waren we heerlijk op zwerftocht en ik heb echt absoluut niks gedaan. Gewoon niks. Plaatje geschoten, tukkie gedaan, potje ping-pong gespeeld, boek gelezen. In de middag trok ik nog maar eens een fles rosé open. Wat ik vooral niet heb gedaan is die krant lezen en ook social media heb ik veelal ontweken. En het was zalig. Weken van eenvoud en van zalig buiten zijn. Alleen lastige sprinkhanen om me druk over te maken. 😉

Het is pure rijkdom, dat voel ik in mijn hele wezen. Gaan en staan waar ik wil.

Vrijheid.

Terug naar de eenvoud, mezelf her-ijken. Ik ben zo dankbaar dat ik het kan. Mijn energie bruist weer, ik voel het stromen. De volgende column ga ik jullie weer prachtige verhalen over mijn werk vertellen!