Een scheutje liefde

Tijdens mijn eerste optreden als gastspreker was ik nog wat wiebelig, ik moest zoeken naar de juiste woorden. De juiste vorm. Voor een groep spreken was namelijk nogal nieuw voor mij.

Toch was mijn boodschap helder 🙂

Tijdens mijn jaren in de thuiszorg leerde ik de lessen die ik graag door wil geven, extra goed door wil geven. Met enige regelmaat kwam ik in die jaren bij een oude eenzame dame. Ze had kind nog kraai, was voornamelijk alleen en vulde haar dagen met de televisie. En met enige regelmaat weigerde ze mijn aanbod om haar te ondersteunen met haar zorgvraag. Ze koos er voor om samen een bakkie te doen en wat te praten, in plaats van die hulp bij het douchen te accepteren.

Wie ben ik om haar te vertellen waar haar behoeftes liggen?, dacht ik dan altijd.

Tijdens die kop koffie ontving ik een schat aan informatie over de dagelijkse zorgen die haar wakker hielden, vertelde ze over haar vreugdes en het geluk tijdens haar jeugd.

Zij voelde zich weer gezien, gehoord, als mens. Na dat kwartiertje kletsen kon ze er weer even tegen.

Luisteren

Natuurlijk zijn zorgplannen en verbeterplannen van belang. Zorgzaamheid en zorgvuldigheid. Deskundige professionele hulp. Maar luisteren is net zo belangrijk.

Echt horen, iemand zien.

Toen ik jaren later op een pg-afdeling werkte, woonde daar een statige dame met een enorme loopdrang. Even rustig aan tafel zitten om iets te eten lukte maar zelden. Contact met haar maken was vaak een uitdaging. Als ik haar tegen kwam op de gang, stak ik steevast mijn handen naar haar uit en lachte mijn stralendste lach. Bijna altijd pakte ze dan mijn handen vast en lachte ze terug. Dan praatte ze wat tegen me. Losse woorden. Amper verstaanbaar en zonder context. Maar er was contact, tussen haar en mij. Onze warme handen in elkaar gestrengeld.

Ik zag haar, als mens.

Tijdens dat volgende gasttoptreden, want die komt er, is dat mijn boodschap.
Vergeet dat scheutje liefde tijdens dat zorgen voor vooral niet 😉