28 seconden

„Mam, het gaat helemaal niet goed met me. Ik mis je. Wat ik allemaal gedaan heb tegen jou, valt echt niet goed te praten.”

Ach gut, gaat het door mijn hoofd als ik ‘s morgens vroeg het ingesproken voicemailbericht van mijn dochter beluister. Mijn moederhart slaat seconden over. Voor haar scheldpartijen of doodsbedreigingen kan ik me afschermen. Maar tegen dit? Haar stem klinkt nog net zo vertrouwd als negen jaar geleden, toen ik haar voor het laatst zag. Ik bespeur paniek, verwardheid, spijt. Mijn beschermingslaag heb ik bijna afgepeld, als haar sardonische lach mij met één klap op Moeder Aarde terugbrengt. „Haha, dacht je dat?”, klinkt mijn dochter boosaardig, gevolgd door een klik.

Terug naar mijn dochters moordzuchtige plannen in haar psychotische brein, variërend van martelingen, steekpartijen tot een kogel door mijn hoofd. Een ‘perfecte moord’ volgens haar. In haar voicemailberichten roept ze zo vaak en hard ‘KANKERHOER!’ tegen me, dat ik het ’s nachts in bed nog hoor nagalmen. Ze sleept zelfs mijn overleden ouders erbij, die na mijn dood op mij wachten om mij ernstig te kunnen bestraffen. Dood! Dood! Wanneer ga ik nou eindelijk eens dood?! Weliswaar is niet één van haar scenario’s tot nu toe tot uitvoering gekomen, maar ik loop wel degelijk een risico. Mijn burgerrechten worden door de ggz ernstig geschonden. Als ik melding doe van haar dreigementen, hoor ik nooit iets terug onder het mom van ‘privacy’. Mijn dochter geeft daarvoor immers geen toestemming?

Klip en klaar

Ik denk aan de zaak Bart U., de moordenaar van minister Borst. Zijn familie werd evenmin gehoord, met alle gevolgen van dien. De factsheet van de Inspectie voor de Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) van januari 2017 verwijst naar de kwaliteitsstandaard ‘Samenwerking en ondersteuning naasten van mensen met psychische problematiek’. Hierin staat klip en klaar dat in bijzondere situaties waar de veiligheid in het geding is, de privacy van een patiënt mag worden doorbroken en er dus een rechtstreeks lijntje met familie is.

Van de zaak Bart U. waren – om in de beeldspraak van IGJ te blijven – wel foto’s, maar geen film. Welke film moet er zich rondom mijn dochter gaan afspelen? Het meest trieste is dat haar zicht op de werkelijkheid steeds verder wordt aangetast.

Al met al duurde haar bedrieglijke spijtbetuiging 28 seconden. Schizofrenie houdt haar al twintig jaar in de greep. Hoeveel seconden telt twintig jaar? Hoeveel seconden telt moederliefde? In hoeveel seconden vuur je een kogel af?

Hoeveel seconden nog voordat de ggz het medisch beroepsgeheim doorbreekt?