Oh no, not you again

Het is alweer een poosje geleden dat ik nog een poem voor mijn grootste muze heb geschreven, jawel, voor mijn inmiddels bejaarde idool sir Michael Jagger. Ik dacht dat hij nu wel satisfaction had ervaren met de vele gedichten die ik voor hem en zijn Rolling Stones creëerde en daarom schreef ik er geen meer. Deze gedichten zijn in het Engels neergepend en bijna allemaal in de limerickvorm gegoten.

De afgelopen vijf jaar postte ik mijn rolling stoned-werk op de Facebookpagina van deze meest beruchte zanger ooit. Sommige van mijn poems kregen een like van de frontman met de dikke rubberlippen, andere werken vond hij maar pure bullshit, dan stak hij zijn scherpe ronde tong uit, als het ware. En dat is de reden waarom hij tijdens mijn creatiefste Stonesperiode tot tweemaal toe al mijn odes aan zijn fb-adres had verwijderd. Ja, de man is een grillige artiest, lonely at the top, al meer dan een halve eeuw.

Maar als ik weer een sterk werk schreef, was mijn afgod weer één en al fan en gaf hij zelfs positieve commentaar. Raar maar waar. En zo stonden al mijn poems telkens weer terug mooi op zijn fb.

Vandaag had ik het gevoel dat sir Jagger, na enkele maanden stilte van mijn kant, nu wel nood had om terug één van mijn allernieuwste Stonespoems te lezen. Ach fout gevoeld, it was just my imagination. Want na vijf minuten had the king of blues mijn allernieuwste Stonespoem al verwijderd van zijn Facebook alsook -alweer- al mijn andere gedichten.

Jagger-gedrag

Dat typisch kattig Jaggergedrag ken ik ondertussen wel. En dus wilde ik onze wederzijdse irritaties neerschrijven terwijl ik naar een tamelijk recent Stonesnummer luisterde: ‘Oh no, not you again.’ De beroemde negentiende eeuwse dichter Oscar Wilde fluisterde in mijn oor de nodige inspiratie. Ook Jagger bewondert deze Ierse man. Ik verwerkte in dit gedicht de naam Vyvyan Holland, die de jongste zoon was van Wilde. Mijn moeder heeft dezelfde voornaam.

Na dertig seconden was ik al klaar:

OH NO, NOT YOU AGAIN
She gets her kicks, my mom Vivian
watching Mick on stage in Holland
she goes Wilde
like a child
he sIngs: oh no, not you again

Maar deze Mick-limerick zullen his blue eyes niet meteen te zien krijgen. Dit gedicht wordt immers volgende week gepubliceerd in mijn dichtbundel The rolling business fan. De bundel wordt gedrukt in uiterst beperkte oplage en zal gesigneerd zijn. Zoals Jagger het in 1966 zo kordaat zong: ‘Take it or leave it‘.

En geloof het of niet, terwijl ik nu ik de vaatwas doe, brult mijn idool plots als een leeuw vanuit mijn radioboxen: ‘If you start me up, I’ll never stop.’
Ik geeuw en glimlach: Oh no, not you again.