Buurtje

„Goh, wat woon je leuk, maar het is wel een buurtje of niet?” Sinds onze verhuizing wordt me deze vraag vaak gesteld.

Met ‘een buurtje’ bedoelt men over het algemeen een buurt waar de gemiddelde bewoner minder bedeeld is qua inkomen dan de gemiddelde Nederlander. Ook is het buurtje multicultureel. Meer dan men gewend is.

Ook zit m’n buurtje als de zon schijnt lekker buiten voor hun huis.

Verder spelen kinderen hier buiten. M’n zoontje komt uren te kort. Constant staan er kindjes aan de deur omdat ze willen spelen.

Heel wat beter dan die zuurpruimen uit de zogenaamde ‘goede buurt’, waar ik vandaan kom.

„Jij bent er één van ons”, zei m’ buurvrouw op de hoek.

Ik vind dat een compliment.

Groeten

Toen ik 18 lentes jong was en voor het eerst in een volksbuurt kwam te wonen, was dat even wennen. Echter zodra geïntegreerd en geaccepteerd, kon ik me geen warmere buurt voorstellen.

Iedereen groet elkaar. Iedereen let op elkaar en dat is bedoeld in positieve zin.

Morgen komt Amy haar nieuwe vriendje spelen.

En ik? Ik doe gezellig mee en ben vandaag buiten met een biertje gaan ‘buurten’ op het benkske op de hoek. Ik houd ervan.

Het heeft iets dat niet vanzelfsprekend is in deze maatschappij. Hier is contact, puur en simpel, al proostend op het leven.

Dankjewel buren… ik voel me welkom en thuis en daar schaam ik me allerminst voor.