Elke oorlog begint met woorden…

Mijn naam is Debora Fernald, Statenlid GroenLinks Provincie Zuid-Holland, kunstdocent en ik ben moeder van een inmiddels 17-jarige dochter. Ruim negen jaar geleden werd ik gekozen als GroenLinks gebiedscommissielid Kralingen-Crooswijk. Met de woorden ‘Doe STOER’ (Samen Tegen Onrecht En Racisme) was ik vastberaden de problemen die mensen ervaren, wat betreft racisme, discriminatie en onrecht aan te pakken.

Inmiddels ben ik met voorkeurstemmen gekozen tot GroenLinks Statenlid. Tijdens de 4 mei-herdenking, werd het volgende gezegd. „Elke oorlog begint met woorden.” Ik dacht terug aan de woorden van een bestuurslid GroenLinks Rotterdam, die zei: „Waarom ben je zo boos?” En vervolgens deelde hij mij mee, dat ik geen succes zou hebben en niets zou bereiken vanwege mijn uiterlijk. Zo moet ik ‘mijn afro-haar samenbinden en glad naar achteren dragen’. „Dat doen al die andere zwarten die succes hebben ook”, aldus het GroenLinks bestuurslid.

Kortom, ik zie er niet professioneel uit en ik kan niet mezelf zijn als ik succes wil hebben. Volgens dit bestuurslid staat ‘mijn uiterlijk en afro-haar’ tegenwoordig nog onmiskenbaar voor mislukking en niet voor succes. Verder zei hij over mijn dochter: „Dan had je de pil moeten slikken, dan had je geen kind gehad.” En dan nog de opmerking, waarbij hij sprak over ‘die ene wel geschikte neger’. Naar aanleiding van de Black Lives Matter-protesten zei hij: „Ik ga zorgen dat al die ‘zwarten’ GroenLinks gaan stemmen en ik ga van GroenLinks de grootste partij in Rotterdam maken.”

Nadat ik mijn beklag had gedaan bij Jesse Klaver, kreeg ik plotseling vijandigheid over mij heen en werd ik het doelwit van een ‘destructieve’ aanval, door mij overal ‘in kwaad daglicht te stellen,’ mijn prestaties naar beneden te halen en te bagatelliseren. Zo probeerde het bestuur en de fractie GroenLinks Rotterdam mij de partij uit te werken. Vanaf die tijd werd ik steeds om ‘vage’ redenen afgewezen als ik solliciteerde, terwijl ik overduidelijk de best gekwalificeerde kandidaat was. Regels veranderden en/of aanvullende onredelijke regels werden bedacht.

Loyaliteit in twijfel getrokken

Vervolgens hoefden andere GroenLinksleden zich niet aan ‘dezelfde regels’ te houden en werd mijn commentaar hierop genegeerd. Mijn integriteit en loyaliteit werden steeds in twijfel getrokken. ‘Ik was niet te vertrouwen.’ Alles stond ineens ter discussie, hoe klein ook, ik kon nooit iets goed doen. De voortdurende kritiek op mij leek een bewuste strategie om mij te isoleren en mij te beschadigen. De structurele pesterijen, zoals buitensluiten, negeren, kwaadsprekerij, beledigende opmerkingen en handelingen, werden allemaal stilzwijgend goedgekeurd. Er heeft zich een ‘web’ van mensen om mij heen gevormd die mij het gevoel geven dat ik ‘minderwaardig’ ben en dat wat mij overkomen is, aan mij ligt.

Het bestuur van GroenLinks Rotterdam, de functioneringscommissie, de kandidatencommissie, de fractie, steeds opnieuw keurde men ‘mijn gedrag’ af, omdat ik voor mijzelf opkwam. De verantwoordelijkheid voor de ontstane situatie binnen GroenLinks wordt volledig bij mij neergelegd. ‘Ik heb het er zelf naar gemaakt.’ Het is GroenLinks Rotterdam tegen mij, althans zo voelt het. Men geeft mij het gevoel dat ik het verdien om verstoten te worden, belachelijk gemaakt te worden en als waardeloos en minder mens weggezet te worden. En dat er dan op 4 mei, een ‘open brief’ met excuses met de GroenLinksleden gedeeld wordt, verandert voor mij niks.

Debora Fernald (GroenLinks Statenlid Provincie Zuid- Holland, kunstdocent en antiracisme-activist)