Validisme

Sinds ik strijd voor de rechten van mensen met een handicap, zie ik ook heel veel validisme.

Validisme is discriminatie, marginalisatie en stigmatisering van mensen met een fysieke, zintuiglijke of verstandelijk handicap, een chronische ziekte of een psychische aandoening of neurodivergentie.

Sinds twee jaar krijg ik wekelijks wel een keer naar mijn hoofd geslingerd dat ik me aanstel, vaak door anonieme mensen, en ik probeer er vaak met humor mee om te gaan, al lukt dat niet altijd. Ik moet eerlijk zeggen dat reacties als negeren en blokkeren, ook niet altijd helpend zijn.

Door het te laten zien hoop ik mensen bewust te maken van hun validisme. Hieronder geef ik vier uiteenlopende voorbeelden van validisme.

Zo kreeg ik van iemand een keer te horen, het ligt aan jouw houding dat je geen menukaart krijgt in een restaurant. Ik heb altijd een hele open houding, dus het ligt helemaal niet aan mij, ik moest dit toen van verschillende mensen bevestigd hebben, want het maakte me onzeker. Ligt het echt niet aan mij? Inmiddels weet ik dat het echt niet aan mij ligt, maar dat het een vooroordeel is van anderen om de menukaart niet te geven.

Soms word ik genegeerd door mensen, een voorbeeld daarvan is dat de assistente van de tandarts mij geen hand gaf en de rest van mijn familieleden wel. Dit terwijl ik met mijn hand uitgestoken zat.

Wist je dat woorden als idioot, gek, debiel of gestoord ook validistisch zijn? Omdat deze woorden vaak gebruikt werden om mensen met een handicap/ziekte aan te duiden.

Ik krijg ook vaak te horen dat ik verwend of zielig zou zijn en dat alleen maar omdat ik dingen aankaart waar mensen zonder handicap of ziekte nooit bij stil staan. Ik weet dat mensen soms gewoon niet beseffen waar ik en andere mensen tegen aan lopen/rijden.

Ook wordt er vaak gezegd dat mensen met een handicap een minderheid vormen en daarom is het toegankelijk maken voor hen te duur. Mensen beseffen niet dat (rolstoel)toegankelijkheid voor iedereen een meerwaarde heeft. Denk aan de knop voor de automatische deuropener. Als jij je handen vol hebt aan boodschappen en geen handen vrij hebt, kun je met je elleboog de knop aanraken om de deur toch open te krijgen.

Ik zal nooit iedereen mee kunnen krijgen, dat besef ik ook heel goed. Dat is mijn doel ook niet, mijn doel is om zoveel mogelijk mensen bewust te maken van het leven met een handicap.