Diversiteit

Ik ben een schrijver en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf, maar inmiddels doe ik het gewoon.

Ik ben ook moeder, verpleegkundige, geliefde en vrouw. In mij bruist een constante hang naar muziek en dansen, zelfs als ik wandel. En ik ben ook dol op Engelse detectives en knuffelen. Verder heb ik een absolute blinde vlek voor wat betreft mijn eigen kledingkeuzes, maar ik heb voelsprieten voor sfeer en wat andermans gevoelens betreft kan ik tussen de regels door luisteren. Al mijn hele leven worstel ik met mijn lange, verre van platte lijf. Ik ben een kleurrijke waaier, een verzameling van kwaliteitjes, eigenaardigheden en leukigheid.

En zo zie ik ieder mens in deze wereld, als een bundeltje van van alles.

Iemands gedrag zegt meer over een persoon dan een seksuele voorkeur, politieke voorkeur of welke andere voorkeur dan ook. Mits je een ander mens geen schade berokkent, zal het mij verder een zorg zijn wat je met je leven doet.

Afgelopen week stond in de krant dat het ‘goedemorgen jongens en meisjes’ in de klas afgeschaft moest worden. Ik denk dan vooral ‘waarom’? Net zoals we kleding en toiletten genderneutraal moeten maken, teksten in bekende boeken aan moeten passen en dus vooral van alles en iedereen een soort smakeloze eenheidsworst moeten maken. Huh?

Hokjes en labeltjes

Waarom willen we iedereen zo ontzettend graag in hokjes proppen, er labeltjes aan hangen en ter goedkeuring afstempelen? Al die prachtige, flamboyante, excentrieke paradijsvogels op deze wereld ringeloren en de wereld neutraal maken?

We zijn mensen, punt.

En iedereen maar om het hardst roepen, kijk mij eens onbevooroordeeld zijn. Om heel eerlijk te zijn, word ik er een soort van moe van, van al het gedoe. Zonder iemand tekort te willen doen, wil ik oprecht vragen of we voor iedereen een apart labeltje willen bedenken? Groepen uitsluiten of bevoordelen is meestal olie op akelige vuurtjes en je bereikt ongeveer het tegenovergestelde.

We zijn allemaal bijzonder en eigenaardig tegelijk.

Ik hoop vooral hartstochtelijk dat ik in geen van die hokjes pas of in een hele hoop tegelijk. Ergens bij horen is iets heel anders dan in een hokje gestopt worden. Laten we het lekker eenvoudig houden. We zijn allemaal mensen met een waaiertje van prachtige eigenschappen die ieder van ons bijzonder maakt, zonder uitzonderingen. Dat zou toch wat zijn, als dat het uitgangspunt is 😉