Bakfiets babes & cool daddy’s

Daar kwam ze aan, met haar blitse bakfiets. Ik had haar al in de gaten toen ze de rotonde nog maar net kwam opgedraaid. Met een berekende bocht reed ze tussen enkele betonnen blokken in naar het plekje waar ze hem elke dag parkeert. Net voor mijn voeten. Doet ze namelijk steeds met de grootste precisie. De haren van haar twee kinderen stonden ondertussen in de richting van de bocht die ze zonet had genomen. Ze stapte af. Haar enthousiasme moest eruit.

“Nou goeiemorgen! Dat was me toch weer een race vandaag! Hoe komt het toch dat ik elke dag tegen de klok moet vechten!”, schaterlachte ze.

8u18, nou, ze had het opnieuw gehaald, gefeliciteerd! Haar kinderen klauterden ondertussen uit de bakfiets, niet zeker of ze hun ontbijtje nog even binnen konden houden. Ze hadden trouwens verse cupcakes mee. Zomaar, omdat hun moeder tussen middernacht en 1 uur ’s nachts nog wat tijd en energie over had.

De typetjes aan de schoolpoort

De moeder op de bakfiets, dat is het type moeder dat leeft op de chaos en adrenaline. Energie te koop en altijd met de lach. De moeder die in de ouderraad zit, iedereen kent en altijd een verhaal te vertellen heeft. De moeder die aanwezig is, om het zo maar te zeggen…

Maar je hebt ook andere types.

Het dode vogeltje bijvoorbeeld. De moeders of vaders die grijs en grauw aan de schoolpoort staan. Die het volgens mij ook niet meer beseffen dat ze er staan. En zo staan hun kinderen er dus ook bij. Aan het been gekluisterd van hun ouders. Je kijkt ernaar en je sterft een beetje mee. Hun vrijdag voelt zelfs aan als een maandag.

Naast de moeder op de bakfiets heb je nog energieke moeders. Namelijk de Sporty Spice moeder. Dat is de moeder die de kinderen naar school brengt in haar mooiste strakke fitness outfit. Die ons al om 8u18 wil laten zien hoe gezond ze leeft. En hoeveel tijd ze wel blijkt te hebben om na de schoolbel tijd door te brengen in de sportschool…

Naast de categorie moeder op de bakfiets heb je ook het type dat níet met de chaos en adrenaline om kan gaan, maar wel moet haasten. Ik noem ze de hoofdschudders. Na elke blik op het uurwerk breekt het angstzweet uit en schudden ze het hoofd: weer te laat op het werk. Ze vertrekken al gauw weer zoals ze zijn gekomen: gestresseerd en hollend achter de feiten aan.

Maar je hebt ook rustige moeders. Moeders die je niet echt in de ene of de andere categorie kan plaatsen. Moeders die nog snel het opschietend haarpluimpje van hun zoontje neerstrijken met een flinke veeg speeksel. Of die nog pogen om het opgedroogd snot onopgemerkt uit de neus van hun kind te bikken. Diegene die erom geven wat de anderen van hen en hun kind denken. Normale doorsnee moeders, of zo.

En de vaders?

Bij vaders heb je dit niet zo. Die zijn doorsnee chill. Vaak té chill. Cool daddy’s. Komen naar school, zijn al blij dat ze het kind niet vergeten zijn, maar hebben geen brooddoos gemaakt. Of doen er koekjes in i.p.v. fruit. En dat wordt dan ook vergeven door de juf want, papa’s weten toch helemaal niet hoe dat allemaal moet.

En ik, ik sta graag vroeg aan de schoolpoort. Ik wil de aankomst van de bakfiets niet missen, iemand snot zien bikken en als one of the guys bij de cool daddy’s gaan buurten. Oeps, boterhammen vergeten maken, who cares, we are the cool daddy’s…

En wij bikken ook geen snot…

En welk type moeder ben jij?