Lekker stemmen

Wat doe je als mensen op grote schaal hun geloof zijn verloren in het stemmen? Dan ga je alle kleine mogelijkheden om politieke beslissingen te kunnen micromanagen naar je toe harken. Althans, zo ben ik. En daarom heb ik mijzelf dit keer eens even lekker verdiept in de waterschapsverkiezingen.

„Waarom in Godsnaam?”, zal de gemiddelde Nederlander zich afvragen, „wat weet jij nou van water?” Ja, bar weinig. Ik kwam erachter dat ik eigenlijk helemaal geen mening over de meeste waterschap-issues had. Ik zag het waterschap als iets wat altijd lekker op haar eigen tempo doorkabbelde zonder blijvende schade. Een bruisend slootje waar de gemiddelde kiezer meestal zonder nadenken overheen stapt. Maar ik wilde dit keer wél graag wat meer weten over de waterschapsverkiezingen.

Dus ik ging keihard op onderzoek uit. Op Youtube. Daar zag ik zeven mensen, waarvan er twee al verkozen waren. En de overige vijf, daar kon de burger dan op stemmen. Althans, dat was wat ik er van begreep. Om eerlijk te zijn werd ik daar nog niet echt wijzer van. Goed, dan maar gauw even doorstromen naar online partijprogramma’s voordat de moed mij in de schoenen zinkt. Na een aantal sites te hebben bekeken en een specifieke stemwijzer voor dit verwaterde onderdeel van de politiek te hebben gedaan, rolde er een keuze uit. Maar was dit wél écht wat ik wilde? Misschien toch even kijken of ik mijn keuze gebaseerd op persoonlijkheden kon maken.

Klinkt als een ervaren rot

Maar ja, ik kon niet echt een diepgaand waterschapdebat vinden. Dus ik ben maar afgegaan op achternamen van verkiesbare kandidaten. ‘Van de Beek’, bijvoorbeeld, klinkt als een ervaren rot in de Wereld der Wateren. Een verkiesbare kandidaat die al meerdere overstromingen heeft meegemaakt. Maar daar tegenover stond bijvoorbeeld dan weer ‘Bossink-Tuna’; een kandidaat die klinkt alsof deze zowel rekening houdt met het behoud van de natuur als een oogje in het zeil houdt wat betreft de vissenpopulatie. En zo begon mijn zoektocht naar de juiste kandidaat steeds meer op een politieke raadsvergadering in de Donald Duck te lijken.

Uiteindelijk begon ik te dromen. Dromen van een plek waar op kleine schaal nieuwe innovaties op het gebied van sustainable energy uitgeprobeerd konden worden. Een plek voor uitprobeersels en alternatieven. De waterschappen.

Dit gaf mij nieuwe moed. Maar stop me als ik te progressief doe voor een verkiezing als deze. Misschien moet ik eerst gewoon even in alle stilte mijn stembiljetje inleveren.