Mark, ik wil even wat zeggen

Meneer Rutte, ik kijk naar u en het lukt me niet u niet te mogen. Op één of andere manier weten uw hersenen precies zo sympathiek over te komen dat ik iedere keer bereid ben om u serieus te nemen.

Eigenlijk begrijp ik wel dat mensen op u stemmen. U bent denk ik heel erg slim en ik durf wel in te schatten dat u geen slecht mens bent. Ik denk dat u echt overtuigd bent dat uw beleid goed beleid is voor Nederland. Hoeveel u ook verweten wordt, snap ik dat u dat niet allemaal persoonlijk incasseert, maar ik denk wel dat u te kort verantwoordelijkheid voelt voor de effecten van uw beleid, want naast alles wat u allemaal goed doet en wat er goed gaat, bestaat er veel leed, waarin de gehele overheid te kort is geschoten omdat leed dragelijk te maken.

Lichtgrijze ogen

U geeft niet graag gratis geld, maar u beweert wel dat mensen in nood financiële ondersteuning verdienen. Als we u op uw lichtgrijze ogen mogen geloven, dan zal er genoeg financiële hulp voor Groningen komen en voor de ouders en kinderen van de toeslagaffaire.

En daar gaat het mis: u heeft heel veel mensen in nood angst aangejaagd door ze in hun proces en zoektocht naar hulp niet te zien, erkennen of te ondersteunen. Wanneer je je hulpeloos voelt, is het allerbelangrijkste wat er nodig is hoop: iemand die je overtuigd dat je erop kunt vertrouwen dat het beter wordt, niet geld. Dat is waar u keer op keer de plank misslaat. U praat en praat over geld en cijfers. En u kunt het mooi verwoorden hoor, u kunt compassievol luisteren, maar het ontbreekt u aan compassievolle woorden, het ontbreekt u aan het inzicht dat mensen die dag in dag uit vechten, op de hoogte gehouden moeten worden over een oplossing. U drijft mensen tot waanzin, terwijl u iedere keer toch een oplossing heeft.

De VVD lijkt alle noodkreten pas te horen als het kwaad al geschoten is. En dat zelfinzicht ontbreekt u en uw partij. Of dat ooit zal veranderen, vraag ik me ten zeerste af. En zoals ik al zei, heb ik geen hoop meer dat mij het tegendeel bewezen wordt.