AH-erlebnis

Nu ik thuis en vanuit huis werk heb ik meer tijd om te koken. Maar dat niet alleen: ik heb er ook weer plezier in. Dat komt door Albert Heijn. Ere wie ere toekomt.

Bij de AH-vestiging bij mij om de hoek waar ik mijn boodschappen haal, liggen handzame verspakketten in een rek. Alles zit erin, slechts in enkele gevallen moet er alleen nog kipfilet, rijst, eieren of yoghurt bij.

Lekker makkelijk.

Ik ben begonnen met pompoensoep. Het was een doorslaand succes. Mijn kinderen, categorie kritische consument, zullen instemmend knikken als ze dit lezen. Misschien komen ze er zelfs nog even op terug. „Gôh, pap, wat was dat lekker, hè? En wanneer maak je het weer?”

Altijd leuk, zo’n compliment. De kookzin, zoals ik die enkele jaren geleden had, is evengoed helemaal terug. Het was weggezakt. Vooral omdat mijn vorige werkgever wat ver van huis was. Vaak kwam ik pas tegen half acht in de avond thuis. Dan moest ik na een drukke werkdag plus treinreis van anderhalf uur nog iets bedenken voor het avondeten, in de supermarkt alle ingrediënten snel bij elkaar verzamelen en op een holletje naar huis om voor de kinderen en mezelf te koken.

Veilige driehoek

Dat lukte uitstekend, maar ik miste de zin, ambitie en inspiratie om met een verrassend gerecht uit de keuken te komen. Ik kwam niet verder dan de vertrouwde en veilige driehoek aardappelen-groente-vlees of een haastig in elkaar geflanste nasi of bami.

Maar dat veranderde.

Na de pompoensoep volgden meer varianten. Die liepen uiteen van Griekse kofta en Spaanse paella tot Japanse Teriyaki en Marokkaanse couscous.

Ik ben inmiddels twee jaar verder, ben verhuisd en woon samen. Niet veranderd is mijn lol in kokkerellen met verspakketten – al komen ze nu soms ook van de Jumbo.

Laatst het verspakket Indiase tandoori meegenomen. In alle rust, met trage bewegingen en zachtjes neuriënd, sneed ik thuis de aubergine, rode peper, kipfilet, paprika’s, sjalotjes, sperziebonen en tomaat in stukken. Dik kwartier laten sudderen, currysaus en yoghurt toevoegen en serveren met basmatirijst. Erg lekker en een gevarieerd kleurenspel. Ja, het oog wil ook wat.

Het deed me ook veel genoegen dat ik de handigheid die ik voorheen had opgebouwd snel weer terug had. Je had me die aubergine moeten zien snijden!

Wel was ik één essentieel detail vergeten. Plassen nadat er een rode peper door mijn handen is gegaan. Beter van niet.