Griep

Te lang doorgegaan, niet naar m’n lijf geluisterd

Het gaf jou de kans en die greep je aan

De waarschuwing werd me nog ingefluisterd

Helaas, nu aan bed gekluisterd

Hoofdpijn, koorts, m’n kop zit vol

Ik ging over m’n grenzen en betaal nu de tol

Te weinig in het nu, te veel in m’n bol

Oude patronen keren terug

Ik probeer ze te ontwijken maar ze zijn me te vlug

Nu neemt de griep me mee,

heeft me in haar macht

en toont me het duister, met name in de nacht

Het zwarte monster, het enge beest

Ik vecht ertegen, ken het te goed

en weet waarmee het zich voedt…

wat voor nare dingen het met me doet

de koorts en gebrek aan weerstand

geven het monster de macht

en mijn gezonde verstand

verliest steeds meer aan kracht

In het donker, in de nacht

pakt het me beet en zegt zacht:

zie je niet in? Het heeft geen zin

je te verzetten

je weet dat ik dit gevecht win.

Dan is het gebeurd,

zomaar ineens

alles negatief en zwart

Het overvalt me hard

en maakt me verward

bang ook vooral

voor een terugval

Terug naar de tijden

van angsten en lijden

opnieuw moeten strijden

mezelf weer bevrijden

Daarom schrijf ik dit neer

en vergeet het niet meer

‘t is maar een enkele keer

dat de griep dit met mij doet

En als de koorts verdwijnt

gaat het duister weg tot de zon weer schijnt

en ik m’n stralende Zelf weer ontmoet.