Beste prestatiemaatschappij, ik wil geen verkering meer

Voor wie de quote kent van John Green: I fell in love the way you fall asleep slowly and then all at once. Zo ging ongeveer ook het proces bij mij van presteren, presteren, druk opleggen, nog meer druk opleggen… Oh ja, en niet vergeten: ik moést en zou presteren.

Resultaat van de prestatiemaatschappij op landelijk niveau: burn-out, overspannenheid, chronische stress, chronische vermoeidheid, paniekaanvallen en depressie. Volgens de cijfers van het CBS is 40 procent van de jongeren gestresst over hun drukke leven, school of studie en over hun toekomst. Daarbij komt ook in de cijfers naar voren dat 56 procent van de leerlingen en studenten stress ervaart om goede cijfers te halen. Succes drukken we uit in resultaten, cijfers en opbrengsten. Wie is druk, wie is drukker en vooral wie is het aller drukst?

Dat is een echte baas hoor (of the boss als je het aller coolste ook nog wil zijn). Ik heb zojuist even wat opsommingen gemaakt want daar houd de prestatiemaatschappij zo van. Onlangs hoorde ik iemand zeggen dat haar kind van nog maar 4 maanden oud al een mentor kreeg. Wat een top-idee om voor het bewustzijn van kinderen al de druk op te leggen dat alles bijgehouden wordt. Want oh wee als je achter loopt in je ontwikkeling. In een artikel van De Correspondent wordt de prestatiemaatschappij ook wel bezigheidstherapie genoemd. Ik wil hier zelf aan toevoegen dat het bezigheidstherapie is met status. Want druk zijn is het nieuwe normaal. En wie niet druk is hoort er niet bij. En daarom graag even aandacht voor het volgende.

‘Ik maak het met je uit’

Beste prestatiemaatschappij, na lang wikken en wegen heb ik toch besloten om afstand van je te doen. Na jarenlang een relatie met je te hebben gehad is het nu klaar. Ik denk dat we verkering kregen in groep 1 van de basisschool, maar nu in mijn laatste jaar van mijn studie maak ik het met je uit. En ik weet dat ik ergens nog steeds het meisje ben dat netjes schrijft om een sticker van de juf te krijgen. En hierin ben ik niet de enige. Ik hoor meer geluiden om mij heen van mede studenten die worstelen met de verwachtingen die ze zichzelf opleggen, omdat ze denken dat de buitenwereld dit van ze verwacht.

En daarom wil ik het begin zijn van mijn eigen revolutie. Ik wil mezelf niet meer vergelijken met anderen. Ik wil niet constant de beste versie van mezelf moeten zijn. Ik wil niet meer denken aan hoge cijfers. Ik wil niet denken hoeveel geld ik nodig denk te hebben om gelukkig te zijn. Excuses, toch weer een opsomming. Oude liefde vergaat niet zeggen ze dan. Is het iets verkeerds? Nah ja, misschien ook wel niet. Ik heb veel van je mogen leren en je hebt me ook zeker ergens gebracht, dank daarvoor. Hoe moeilijk het ook voor mij gaat zijn om het presteren uit mijn systeem te krijgen, is het echt tijd voor een nieuwe start. Ik ben niet meer het meisje dat nog een sticker van de juf nodig heeft. In de loop van de tijd hoop ik dat wij als maatschappij leren de prestaties steeds langzamer los te laten. Slowly and then all at once.