Buschauffeur Sjef

Sjef was buschauffeur. En hij had het moeilijk zo vlak voor de staking. Al die schurft mensen! Ze hadden totaal geen besef van de gevaren die hij moest trotseren op de Almelose snelweg!

En dan s’avonds bij dat klote industrieterrein, bij die donkere graf bushalte een beetje dom onzichtbaar staan te zijn. Een beetje makkelijk denken over die woekerprijzen waarmee ze in mochten checken! En totaal niet meedenken over zichtbaar seinen! Potverdikkie! Hij zou ze wel eens even!

„Misschien moet ik de volgende keer mijn lichten ook eens uit doen op de weg! Zodat jullie mij ook niet zien!” De onnozele burger keek hem aan met een blik alsof dat nog wel eens ongelukken kon veroorzaken, naast zijn principiële wraak op domme pendelaars. „Ik begrijp dat u een beetje boos bent hierover?!”

Potverdikkie! Zo’n lerarenantwoord. Hij had eigenlijk net zo goed: „YOU MAD BRUH?!”- kunnen zeggen! Met zijn gebreide hipsterpetje. Sjef besloot dat het tijd werd om zijn hele preek over telefoontjes (waar hij sowieso al dikke pindakaas aan had! Hij had nog gewoon een Nokia. Oprotten met je WiFi! Verwende millennials!) weer eens uit de kast te halen.

Dubbeltje bij de derde halte

JIJ-WIL-MEE-DENK-DAN-MEE-DONKER-TELEFOOTNJES-LICHT-GEWOON-ZWAAIEN-DAN! Zo die zit. Godverdegloeiende! „Nou dat spijt ons dan,” zei die ruggengraatloze, omhooggevallen dertiger. Met zo’n toontje alsof Sjef maar eens met pensioen moest gaan. Alsof die millennial buschauffeurs niet onderbetaalde iedere keer als hij instapte. Ze waren ook allemaal zo naïef als het om dit soort dingen ging! Voor een dubbeltje bij de derde halte willen uitstappen, dat was het!  Het werd tijd om zijn punt nog maar eens even flink door te drukken. Sjef rook de overwinning al op die links-zwevende ViFit-vader.

STOPLICHTEN-SNELHEID-WEG-GEVAARLIJK-DONKER-LAMP-TELEFOON-NADENKEN! De millennial keek alsof hij het niet echt begrepen had. Daarom herhaalde Sjef zijn trofeezin nog maar even een keer: „De volgende keer doe ik ook gewoon de lichten uit. Dan zien jullie mij ook niet.” „Je begrijpt dat dit niet zo bedoeld is hè?”, antwoordde de millennial op zo’n zuigerig toontje. Op zo’n bezorgde moeder-manier. Alsof Sjef een klein kind was met een driftbui. „Nee, maar daarom zeg ik het ook!”, blafte Sjef terug. De millennial liep de bus in.

Zo, punt gemaakt! Al die luie streekvervoerklanten konden de rambam  krijgen. Nog even het boze oog geven via de achteruitkijkspiegel aan die jaren 90-jankerd en dan de weg weer op. Een paar dagen volhouden nog. En dan volgende week lekker staken. Viva la resistance!