Hoe je ‘t OK doet

Op het moment dat ik dit schrijf, vindt in ons land een gezamenlijke actie plaats om geld in te zamelen voor de slachtoffers en overlevenden van de aardbevingen in Turkije en Syrië. Zelf heb ik die dag niet afgewacht en ben ik al eerder in actie gekomen. En met mij nog meer mensen, getuige de posts op de sociale media. Soms wordt er een bedrag genoemd.

„Wat? Zo veel? Ben je het schoothondje van Erdogan of zo?”
„Wat? Zo weinig? Heb je een nieuwe vriendin of zo, die jouw hart gestolen heeft?”

Tja, Bennie Jolink van Normaal zong er in 1986 al over. Hoe-j ’t ok doet, i-j doet ’t toch nooit goed.

Zelf heb ik ook moeten leren dat ik niet de hele wereld te vriend kan houden. Dat er van de tien reacties die ik krijg er altijd wel één negatieve tussen zit. En dat die ene negatieve reactie mij langer bijblijft dan die negen positieve. Het is net als met de trein; je herinnert je vooral die ene keer dat-ie te laat is.

De maat nemen

Helaas lijkt het er nu op dat van de tien reacties op een artikel er altijd wel negen negatieve tussen zitten. Alsof we er een sport van hebben gemaakt om, al dan niet welsprekend, iemand de maat te nemen, de grond in te boren of monddood te maken. Wat is dat toch iedere keer dat we ons zo aangevallen voelen als iemand een afwijkende mening heeft en dat we als reactie daarop de frontale tegenaanval op de persoon kiezen? Terwijl we ook veel van elkaar kunnen leren. Of je nu jong, oud, arm , rijk, groot, klein, links of rechts bent. Wi-j doet ’t samen. Ook Normaal, maar dan een jaar later.

Gelukkig kunnen we niet alleen sociale media gebruiken, maar ook media sociaal. En dat kan nu al, dat hoeft niet een jaar later. Zelf zie ik bijvoorbeeld dat een Amerikaan heel anders tegen mobiliteit aankijkt dan een Europeaan. Het heeft geen zin tegen Amerikanen te zeggen „jullie moeten het doen zoals wij het doen”, want Amerika is ruimtelijk totaal anders geordend dan Europa. Wel kunnen we onze ervaringen delen, waar Amerikanen dan lering uit kunnen trekken.

Accepteer dus gewoon dat mensen verschillende leefsituaties, achtergronden en meningen hebben en dat iedereen voor zichzelf bepaalt wat goed is, al dan niet met hulp van anderen. Want hoe je ’t OK doet, heeft alleen betrekking op jouw situatie. En zelfs dan nog is het, zoals Van Dik Hout al zong, oké als je soms de fout in gaat.