Spontaan in gesprek

Ik trek oude mensen aan. Boven de 75 jaar, daar level ik het beste mee.

Ik weet niet wat het is, maar vooral deze mensen die net als ik alleen aan het wandelen zijn, trekken mijn nieuwsgierigheid.

Ik zeg ook altijd vriendelijk gedag als ik hem of haar tegenkom. In een enkel geval wordt er niks terug gezegd, maar meestal krijg ik een glimlach of een groet terug. Vanmiddag kwam ik iemand tegen die me zo puur tegemoet kwam. Hij vroeg of ‘mijn traktement’ op was toen ik terug kwam lopen van de pinautomaat. Dit was carnavalszondag.

Een statige fier uitziende oudere man die, toen we in gesprek raakten, vertelde over dat hij ook altijd carnaval had gevierd. Maar dat hij dat nou niet meer deed want ergens is een grens, zei hij. Ik zag pretlichtjes in zijn ogen toen hij vertelde over toen hij nog jong was.

Glimlach

Hij vertelde vol trots over zijn kinderen die altijd op zondag op bezoek kwamen en zijn vrouw die al 10 jaar dood was. Zoveel in één kort gesprek… Met een glimlach wandelde ik terug naar huis.. Wat een geluk heb je als je zijn kleinkind of kind zou zijn.

Wat zijn er toch veel mooie mensen die nog zoveel te vertellen hebben en waar we nog zoveel van kunnen leren. Vooral hoe je een gesprek aangaat met zomaar iemand die je tegenkomt. Het is tegenwoordig niet meer zo vanzelfsprekend, maar een beetje meer aandacht voor elkaar zou ons zoveel goed doen.

Probeer het maar eens.