Donker

Het is al drie dagen donker als ik naar binnen kijk. Weemoedig vervolg ik mijn weg naar huis.

Al enkele jaren kijk ik in het voorbijgaan naar binnen in een souterrain van een oudere alleenstaande heer. Hij zit hier vaak voor de televisie zijn maaltje te eten. Ik heb in al die jaren nog nooit bezoek bij hem gezien en heb mij altijd afgevraagd of er inderdaad nooit iemand kwam. Wie was hij? Wie was hij geweest? Hoe keek hij terug op zijn leven?  Als ik hem weer in zijn keukentje zag zitten, gaf dat een soort geruststellend gevoel: alles is nog hetzelfde en blijft zoals het is.  Tegen beter weten in natuurlijk.

Een half jaar geleden kwam in dat souterrain pal voor het raam een ziekenhuisbed te staan. Vanaf dat moment was het steeds vaker donker als ik voorbij liep. Hij lag dan zichtbaar in dit bed te rusten, ‘s ochtends vroeg, ‘s middags, ‘s avonds. Ik probeerde er een ritme in te ontdekken, maar dat was er niet. Ik vroeg me vaak af wat hij dacht of voelde, of hij nog kwaliteit van leven ervoer of lijdzaam op het einde aan het wachten was.

Als er eventjes wel licht aan was, maakte mijn hart een sprongetje; hij is up and running! Dan zat hij weer op zijn vertrouwde plekje naar de beeldbuis te staren. En nog steeds was er verder nooit iemand. Op meerdere momenten heb ik de neiging gevoeld om aan te kloppen. Hem te vragen of ik misschien iets voor hem kon betekenen. Ik heb het nooit gedurfd. Angst voor afwijzing denk ik. De gedachte dat hij misschien niet als eenzame oude man gezien wilde worden of zich ook niet zo voelde.  Dat hij misschien gewoon graag geïsoleerd leefde en helemaal niet zat te wachten op animo of een vriendelijk woord.

Nu is het licht al drie dagen niet meer aan geweest. Zijn bed is leeg. Er staan schoenendozen op tafel. Is er iemand spullen komen uitzoeken? Is hij gestorven? Ligt hij in het ziekenhuis? Tref ik hem toch weer aan zijn keukentafel binnenkort? Zou dat ook zijn wens zijn? Ik zal het waarschijnlijk nooit te weten komen. En hij zal nooit te weten komen dat ik op dagelijkse basis aan hem denk.