Social media: sociaal vergif

Onlangs ging ik op bezoek bij mijn moeder om bij haar te avond eten. Aan tafel liggen de hamburgers klaar en beleggen doe je lekker zelf. Naast haar bord staat een glas, niet gevuld met rode wijn. Nee, een biologische witte wijn zonder alcohol.

Het nieuwe jaar is begonnen en ze is al mooi op weg met dry january. Twee glazen staan op tafel. In feite mogen daar twee extra glazen bij komen. Ook onze telefoons zijn van de partij.

Mijn moeder heeft geen drankproblemen en die heeft ze nooit gehad. Wel zit ze vaak op haar telefoon het ene hondenfilmpje na het andere kattenfilmpje te kijken op Facebook. Dit geldt niet alleen voor mijn moeder. Ook mijn oudere zus, mijn vrienden en ik maken ons hieraan schuldig. We leven in een wereld waar we allemaal verbonden zijn aan elkaar. Maar echte verbinding hangt aan een zijden draadje.

Alleen je beste kant

Belletjes plegen met een vriend, een appje sturen naar je collega, scrollen door Instagram voor een video van een dansende BN’er. We zijn in een tijdperk beland waar snel communiceren, via mediaplatformen, nog nooit zo gemakkelijk gaat. Soms verschijnen er verliefde stelletjes op je tijdlijn. Andere keren kennissen die feesten op het strand. Iedereen deelt graag zijn of haar leven online. Uiteraard laat je alleen je beste kant zien. Geen pukkels op je foto’s, geen kookfouten in je Tiktokvideo en filters voor alle oneffenheden. En als je toch een minder leuke kant online laat zien, dan moet er nog steeds iets uit te winnen vallen.

Diezelfde mediaplatformen geven een vertekend beeld weer van de werkelijkheid. De tijden van heftige competitie is aangebroken en bijna onmogelijke schoonheidsstandaarden rijzen de pan uit. Je wordt bij elke swipe met nieuwe content geconfronteerd. Eerst een hondsknap vloggend model dat zelfs Griekse goden kan evenaren. Dan een schattige puppy die struikelt en vervolgens een tiener die is opgerold in bed die huilt over zijn liefdesleven. Dit allemaal in één minuut tijd. Geen enkel mens is gewassen tegen zulke rappe veranderingen in gevoelens.

Doe jij mee?

Waarom doen we dit ons aan? Dat is logisch. We willen erbij horen. Als Jantje van de brug afspringt en zijn vrienden volgen, doe jij mee? Het realistische antwoord is ja. Dat geldt dus ook als Jantje en zijn vrienden komische filmpjes met elkaar delen. Jij wil meedoen, erbij horen. Mijn moeder laat een grappig filmpje zien van spelende baby’s. Ik zwicht meteen voor hun schattigheid. Maar dat gevoel is van korte duur. Ik heb eigenlijk liever een grappig gesprek met mijn moeder over spelende baby’s. En dat is wat volgde. Achteraf werd de nepwijn in de kliko gegooid, net als mijn TikTok-account.