Reizen en discriminatie

De recente corona-pandemie deed het reizen naar bijna nul teruggaan. En wie wel ging moest de ellende doorstaan van testen, ophouden van mondmaskers, verminderde service, en het risico nemen ergens vast te komen zitten. Want het beleid van de diverse landen was ongecoördineerd en vaak onlogisch. En de maatregelen soms zwaar overdreven. De reisbranche kwam goeddeels stil te liggen.

Nu is corona voorbij en de reislust is onmiddellijk weer helemaal terug van weggeweest. Het lijkt wel of de niet gemaakte reizen alsnog moeten worden ingehaald. De reisindustrie floreert als nooit tevoren.

Een van de zaken waar reizigers mee te maken krijgen zijn de visa-regels van de diverse landen. Gelukkig (voor hen) kunnen houders van Europese paspoorten vaak reizen zonder voorafgaand een visum aan te vragen. Dat verhoogt de vrijheid van beweging aanzienlijk. Maar voor bijvoorbeeld reizen naar de Verenigde Staten moeten vooraf stappen worden ondernomen. Omgekeerd moeten reizigers naar Europa heel vaak lang vooraf een visum aanvragen, en is de uitkomst onzeker. Wij laten onze bezoekers ook fors betalen voor het visum en hebben daar vaak het dure, commerciële bureau VSF het monopolie voor geleverd. Als de aanvraag wordt afgewezen, zijn ze hun geld kwijt. Wij Europeanen moeten soms wel betalen bij aankomst in sommige landen, hetgeen een negatieve vorm van gastvrijheid is. Wat dat betreft is het mooie Zuid-Afrika een gunstige uitzondering: je krijgt bij aankomst gratis een visum voor een maximumduur van drie maanden. Wil je langer blijven dan moet je wel betalen, en een vreselijke aanvraagprocedure, weer via dat corrupte VSF, doorstaan.

Toch een poot uitdraaien

Maar in dat land, en trouwens ook in diverse andere Afrikaanse landen, hebben ze wel iets ingevoerd om bezoekers, die meestal van ver komen en dus al hoge reiskosten hadden, een poot uit te draaien. Dat gebeurt door hen een veel hogere toegangsprijs te laten betalen voor een groot aantal interessante bezienswaardigheden. Zo moeten buitenlanders voor de diverse natuurparken in Zuid-Afrika drie maal zoveel betalen als binnenlandse bezoekers. En dat is natuurlijk een volstrekt ongastvrije manier van omgaan met bezoekers. En wat nog erger is: het is pure discriminatie op grond van afkomst, en regelrecht in strijd met het beginsel dat we kennen uit de Grondwet dat zegt dat alle personen gelijk behandeld dienen te worden. En dat in een land als Zuid-Afrika, waar jarenlang zoveel strijd tegen discriminatie is geleverd!

Als u een pakketreis maakt, zit zo’n super toegangsprijs al in de totale reisprijs begrepen, en heeft u niet in de gaten dat u uitgebuit en gediscrimineerd wordt. Pas als u het bord met de toegangsprijzen tegenkomt ziet u wat er gaande is, maar dan is het natuurlijk al te laat om actie te ondernemen. Gelukkig geldt het niet voor alles: in supermarkten en benzinestations en voor theatertoegangskaarten, vliegtickets enzovoort, betaalt u net als ieder ander en doet uw nationaliteit niet ter zake. De foute praktijk wordt vooral beoefend door enkele organisaties met een semi-overheidsachtergrond, zoals bijvoorbeeld  het Zuid-Afrikaanse SANPARKS (voor de wildtuinen). Maar het verschijnsel rukt op.

Zo was ik onlangs in Zambia en ging een hotel binnen om een kamer te nemen. Daar stond doodleuk een bord op de balie met in twee kolommen: de binnenlandse prijs en die voor buitenlanders. Het verschil was meer dan een verdubbeling. Voor dezelfde kamer. Na enig soebatten kreeg ik de kamer voor de normale, binnenlandse prijs. Al te goed is buurmans gek.

Hoed u voor uitbuiting en discriminatie!