Een belegd broodje en een Bossche bol

Ik werk op papier aan een verhaal over ‘Het leven van Jaap Maarleveld, mijn hoorspelvader’. Hoe moet ik die twee delen tekst aan elkaar verbinden? Wacht, als ik…

Een jongen loopt voorbij. Met een dienblad met een belegd broodje en een Bossche bol, zo’n moorkop. Hij gaat aan het volgende tafeltje aan het raam zitten.

Als ik die gegevens over Jaap van nou verbind met dat, dan…

Het broodje is op. Ik ben benieuwd hoe hij de moorkop gaat verorberen. Waarschijnlijk op de ‘verkeerde’ manier zoals zovelen. Een heel avontuur zo’n Bossche bol opeten. Heerlijk gevecht met chocola en slagroom. Zal ik er iets over tegen hem zeggen? Of krijg ik dan een hele tirade over me heen? Denk aan wat je op Utrecht Centraal voor dat ‘reclamespotje’ gezegd hebt: besteed wat meer aandacht aan de ander.

Bossche bol van de onderkant

Keurig in een oude tweedmantel van Jan Borkus en met pet op zeg ik tegen de jongen: „Je moet de aanval van onderen beginnen.” Ik lach hem toe.
Hij lacht terug. „Hè?” Hij trekt een snoertje uit zijn oor.
„Daar zit ook een gaatje aan de onderkant. Daar spuiten ze de slagroom in. Dat heb ik een tijd geleden bij ‘Mangiare’ op de radio gehoord. Ik wist het eerst ook niet.”
En hij begint aan de onderkant met zijn vork. En wij beginnen aan een kort en leuk gesprek. Hij zit in de eerste klas op de François Vatelschool. Die ken ik. Daar heb ik met An gegeten, ook een trouwe bezoeker van hier. Toen was An nog goed.
„Dat is 80 procent gezond eten en 20 procent ongezond.” Lachend wijs ik naar de Bossche bol.
„Zit u hier wel meer?” Hij stelt mij ook vragen. Leuk.
„Ja. Elke dag. En jij?
„Af en toe.”
„Ik kom hier voor mijn ontbijt en voor dat lachje. Daar doe ik het echt voor.”
Een beetje wiebelt hij op zijn kruk.
„Ik moet gaan. Over een half uur heb ik weer les.”
„Jij komt er wel. En wie weet zie ik jou wel een keer in een eigen restaurant.”
Hij lacht en loopt naar het rek om zijn dienblad weg te zetten.
„Een prettige dag”, zegt hij.
„Ja, jij ook.” Mijn dag is goed, ik heb mijn dagelijkse vitaminen gekregen!

Heerlijke lucht

Als ik die tekst van Jaap Maarleveld nou met een citaat van hem cursief doe, dan kloppen die verhalen. Klaar. Straks op de pc verwerken.
Ineens krijg ik een heerlijke zoete lucht in mijn neus. Heeft Michael weer speculaas gebakken?
Ik loop langs het rek.

„Speculaas gebakken?” Michael lachend: „Nee, gevulde koeken!”
Daarom die heerlijke lucht!

In de tram op weg naar huis nog even die dialogen herkauwen. Dat belegde broodje, die Bossche bol, mijn gezonde ontbijt en dat leuke gesprek. Voor hem in een tussenuurtje. Zo haalde ik destijds op de HBS in een tussenuur een puddingstukje bij Hus. De ‘moorkoppen’ waren te duur.