Leestoets

Onze kleinzoon heeft een toets Begrijpend Lezen. Hij is pas 8, bijna 9 zou hij zelf zeggen, maar de toetsen zijn dus al in volle gang. Vreselijk, vind ik, maar ja… het is de huidige realiteit in het onderwijs.

Hij ziet er tegenop. Niet omdat hij niet goed kan lezen, maar omdat hij op mij lijkt. Qua uiterlijk, maar zeker ook qua innerlijk. Ik herken in hem het kind dat ik vroeger was. Verlegen. Stil. Dromerig en introvert. Sinds ik weet dat ik Hoog Sensitief ben, begrijp ik mezelf beter. En hem dus ook. Hij vindt het vreselijk om hardop te moeten lezen. In de klas, maar ook thuis. Maar dat wil niet zeggen dat hij niet goed kan lezen. Hij slaat dicht. De druk om te presteren ligt te hoog voor hem. Ik hoop dat hij een leerkracht heeft die dat ziet – en begrijpt.

Spannend

Ik zie mezelf nog als meisje van 8 op mijn kamer zitten. Daar waar ik gewoon lekker mezelf kon zijn. Een beetje knutselen. Tekenen. En toen ik wat ouder werd lezen en schrijven. Ik hoop dat mijn kleinzoon ook een lezer wordt. Nu is hij dat nog niet, omdat er te veel druk op staat. Lezen is voor hem nog niet leuk, maar vooral spannend. Jammer. Ik denk vaak na hoe ik hem kan stimuleren om wat lol in het lezen te krijgen. Een goed boek dat hem grijpt is natuurlijk de meest voor de hand liggende oplossing.

Toetsen

Scholen besteden tegenwoordig heel veel aandacht aan lezen. Boeken zijn belangrijk en ik vind het fijn om te zien dat alle kinderen toegang hebben tot die boeken. Maar ik denk tegelijk ook dat lezen vooral leuk moet zijn. En dat is moeilijk als je er een toets aan gaat koppelen. Kinderen moeten een bepaald niveau hebben en als ze ietwat achter lopen, dan moeten ze snel worden bijgespijkerd. Logisch, maar ook gevaarlijk. Want iedereen begrijpt dat de lol in lezen dan snel verdwijnt.

Verschil

Ieder kind is verschillend. Gelukkig. Ik zag het weer toen ik mee mocht naar de kerstmusical op de school van dezelfde kleinzoon. Er stonden zelfverzekerde kinderen op het podium, een paar wat minder zelfverzekerd en het gros zong mee vanuit de zaal. Ook onze kleinzoon. Hij genoot, gewoon op de achtergrond. Toen ik het er later met hem over had, kwam er al snel uit dat hij nooit mee wil doen. Hij kwam zelfs op de proppen met het woord ‘plankenkoorts’. Toen ik zei dat dat helemaal niet erg is en dat er ook kinderen nodig zijn om de decors te maken, zag ik hem glunderen. Dat past veel meer in zijn straatje! Iedereen zijn eigen talent, zullen we maar zeggen.

Vraag

Hij is nu al nerveus voor de toets van morgen. Laten we hopen dat hij een voldoende scoort en dat hij verder de rust krijgt om te leren lezen in zijn eigen tempo. En dat er boeken op zijn pad komen die hem stimuleren. Dus deze keer sluit ik niet af met een boekentip, maar met een boekenvraag. Welk boek zouden jullie adviseren voor een gevoelig jongetje van 8? Deze oma hoort het graag!