De Holocaust bestaat niet….

De Holocaust bestaat niet… Woorden die ik nooit over mijn lippen zou kunnen krijgen, maar kennelijk trekt 25 procent van de jongeren het in twijfel.

Omdat mijn oudste nu een beetje de leeftijd heeft van de ondervraagde jongeren, heb ik hem toch maar eens gevraagd hoe hij hierover dacht. Want ergens vind ik die ontwikkelingen zorgelijk.

„Maar da’s toch ook logisch? De geschiedenis die we krijgen, daar wordt het wel benoemd en soms wat uitgebreider, maar wat er echt gebeurde toen, daar zijn we helemaal niet mee bezig. En wat heb je aan geschiedenis als je in het nu leeft? Ik snap wel dat de geschiedenis ons nu heeft gevormd en dat we nu nog invloeden hebben vanuit de geschiedenis, maar boeie. We leven nu en niet toen. Ik geloof wel in de holocaust hoor, maar blijkbaar hebben we er geen drol van geleerd als ik kijk wat er in Oekraïne gebeurt.”

Rake woorden

Hoewel hij nog jong is en vrij dwarrelend in zijn mening, denk ik toch dat hij hierin wel hele rake woorden heeft.

Hoewel de geschiedenis die ik op school kreeg wel iets anders in elkaar stak als school nu. Ik herinner me nog dat ik in groep zeven een werkstuk heb gemaakt over de Tweede Wereldoorlog. Ik zie mijn dochter, die nu in groep zeven zit, dit eigenlijk niet echt meer doen. In groep acht gingen we naar Kamp Westerbork en leerden we daar alles over de oorlog. Nu woonde ik daar ook niet ver vandaan en gingen we daar op de fiets ernaartoe, maar zie het niet gebeuren op de basisscholen nu.

Ook gingen we met de brugklas naar de film Schindler’s List, die was net uit en was een onderdeel van de les. Mijn oudste heeft de film nog nooit gezien en heeft eigenlijk ook die behoefte niet.

In mijn schooltijd vonden ze dat belangrijk, maar kennelijk is het nu alleen nog maar een onderdeel van de geschiedenis, net als de Middeleeuwen en de Franse Revolutie. Gewoon iets wat is gebeurd en waar je vooral niet te veel meer naar om moet kijken.

Zijn laatste opmerking blijft wat hangen. Ik probeer daar afstand van te nemen, maar kan toch niet onderdrukken dat ik eigenlijk wel met hem eens ben, want welke lessen hebben we geleerd uit het verleden?

De puber anno nu

Kijk ik naar oorlogen wereldwijd, mensonterende situaties, moord en doodslag. Ik snap ergens wel dat de huidige puber niet zo’n hoge pet op heeft van de ‘lessen uit het verleden’.

Ik kijk naar mijn oudste die alweer diep weggedoken in zijn hoodie op zijn telefoon een spelletje aan het spelen is. Het „Kak weer geen punten!” Of het „MAAHAAM WAAR IS MIJN LADER!”, zijn de zorgen van vandaag de dag, voor de puber anno nu.

Moet je dan nog verder in het verleden ploegen? En ligt die taak dan bij school of bij de ouders? Ik wil graag dat mijn kinderen de Nederlandse geschiedenis kennen en dat ze hier respectvol mee omspringen. Maar blijkbaar is dat iets wat we ze zelf moeten bijbrengen?

Nu vind ik dat helemaal niet erg omdat geschiedenis erg mijn interesse heeft, maar ik begrijp heel goed als er ouders zijn die dat vreselijk ingewikkeld vinden. Deze kinderen krijgen alleen de lessen op school, waar de Tweede Wereldoorlog gewoon een onderdeel is van de geschiedenis, net als de Middeleeuwen en de Franse Revolutie.