Tindertypetjes

Het aantal datingapps is tegenwoordig niet meer op twee handen te tellen. Het lijkt wel of iedere voorkeur, leefstijl of fetisj is vertegenwoordigd in een of andere al dan niet obscure digitale ontmoetingsplek. Op zich niet een bij voorbaat slechte ontwikkeling in een tijd waarin diversiteit hoog in het vaandel staat. Mijn favoriete app blijft echter nog altijd Tinder, de koningin van de datingapps en een niet aflatende bron van verbazing.

Tinder heeft de reputatie een vleeskeuring te zijn en dat is niet geheel onterecht. Iedere app waarbij je meerdere keren moet klikken om een profieltekstje bij de foto’s te lezen wekt de indruk dat het vooral om het uiterlijk gaat. Als de persoon in kwestie al de moeite heeft genomen om iets erbij te typen.

We moeten het dus vooral doen met de foto’s. Als we deze mogen geloven dan leidt iedereen een fantastisch leven waarbij festivals en strandvakanties elkaar om en om afwisselen. Niks nieuws onder de zon in vergelijking met andere social media dus. Waar Tinder echt in uitblinkt is het gebruik van filters. Ik begrijp best de behoefte om hier en daar een rimpeltje, wat grijze haren of een moedervlek weg te poetsen, maar veel gebruikers zijn op dit punt volkomen doorgeslagen. Niet zelden zit ik te kijken naar een foto die meer lijkt op een digitale avatar dan op een echt mens. Wat denken deze types nu? Dat je bij een eventuele live date het verschil niet ziet? Dat ik een setje filters ingebouwd heb zitten in mijn bril ofzo?

Eend uit de stadsvijver

En dan die duckfaces. Begrijp me goed: iedereen heeft het volste recht om met getuite lippen op een foto te gaan en ze ook nog eens vol te spuiten met lipfiller. Maar mag ik het dan ontzettend nep en lelijk vinden? Als ik een duckface zou willen zoenen dan pluk ik wel een eend uit de plaatselijke stadsvijver.

Het zal u niet verbazen dat ik val op mensen die er een beetje natuurlijk uit zien. En die zitten er gelukkig ook nog tussen. Het voordeel van deze types is dat ze meestal ook de moeite hebben genomen om wat meer tekst erbij te zetten. Niet dat je originele verhalen kunt verwachten. Meestal blijft het beperkt tot een paar steekwoorden over hobby’s en gezinssamenstelling. Interessanter wordt het als er teksten bijstaan als: „Ik heb alles op orde en dat verwacht ik van jou ook.” Het roept bij mij altijd de vraag op of dit nu mensen zijn met hele hoge standaarden of helaas hele slechte ervaringen met ex-partners. Ik snap best dat als je een ex hebt met bijvoorbeeld schulden of verslavingsproblematiek, dat je er weinig zin in hebt om dat nog een keer te omarmen. Maar wat is op orde? En nog veel belangrijker: het leven is niet maakbaar. Ellende kan ons allemaal overkomen. Wat als je nu ‘alles op orde hebt’ maar over een half jaar plotseling je baan verliest? Word je dan ingeruild voor een exemplaar dat wel werk heeft? Vragen, vragen.

‘Ongevaccineerd, hoop jij ook’

Ook de coronacrisis heeft zijn sporen nagelaten in de datingwereld. Niet zelden zie ik bij een profieltekst de opmerking staan ‘bewust ongevaccineerd’ of juist ‘proudly vaccinated‘. Dubieuzer wordt het naar mij idee als sommige types er bij schrijven: „Ik ben ongevaccineerd en ik hoop jij ook.” Je toekomstige partner zal maar een iets andere mening hebben over vaccinaties dan jij. Dan is een relatie kennelijk bij voorbaat gedoemd om te mislukken. Het is wachten op de eerste datingapp met een wappiefilter. Hoeven we die (on)gevaccineerde hoofden niet eens meer te zien.

De enigszins oplettende lezer zal zich inmiddels afvragen waarom ik ondanks mijn niet al te positieve observaties van Tinder me toch begeef op het datingplatform. Tja, de kans dat ik hier echt interessante mensen tegenkom, acht ik niet zo groot. Maar als de digitale variant van het aloude ‘mensen kijken terwijl je op een terrasje zit’ is de app geweldig. Wie zin heeft om eens flink te lachen, zich te verbazen of nieuwsgierig is hoe maatschappelijke ontwikkelingen doorsijpelen in de online datingwereld, kan ik het absoluut aanraden eens een kijkje te nemen.