Bakkie leut vs appje

Gezellig bij opa en oma op visite voor een praatje wordt steeds minder. Het gebruik van de smartphone is daarvoor in de plaats gekomen. Wat is het een saaie boel geworden. Een emoji vervangt geen echte glimlach, of ouderwetse middelvinger.

Lang geleden zwierf ik met een groep mensen op een klipper over het IJsselmeer en de Waddenzee. De luxe van een marifoon was er niet. De smartphone zat nog in de verrekijker. s’ Avonds kwamen er in het ruim onder de geneugten van een glas sterke Beerenburg stoere zeemansverhalen los. Zo gezellig. Meer af, dan toe, belde ik mijn achterban vanuit een plaatselijke telefooncel. Zo gebeurde het, dat ik achteraf vernam dat oma begraven was. De familie had de moeite genomen om brug- en sluiswachters te bellen om naar mij uit te kijken. Helaas.

Tegenwoordig heeft bijna iedereen een smartphone. 24 uur per dag kunnen wij online. We appen wat af. Nooit meer iets hoeven missen. Gezellige gesprekken, elkaar informeren en stalken. Maar een onpersoonlijke manier van communicatie.

Sire-spotjes

Ouderen kijken uit naar persoonlijke contacten. Door verplichtingen is quality time met opa en oma stukken minder geworden. Een bakkie leut met een Froufroutje is er niet meer bij. Er zijn veel ouderenactiviteiten. Voor binnen en buiten. Met of zonder elkaar. Het lijkt erop, dat senioren zich niet eenzaam hoeven te voelen. Maar de Sire-spotjes vertellen een ander verhaal.

Onder de greypower zijn er velen met een smartphone. Een zegen, maar heel onpersoonlijk. Een gesprek komt gemakkelijk tot stand. Je hoeft er de deur niet voor uit te gaan. Afbreken is ook erg simpel. Mijn accu is leeg, de verbinding is slecht. Sommige ouderen gebruiken een senioren-smartphone. Gebruiksgemakkelijk en met emergency button. Maar de noodknop gebruiken, nadat je net een hartaanval hebt gehad, of van de trap gevallen bent? Gelukkig lopen er al gauw vliegen op de ramen, het zijn prima slecht nieuws-brengers.

Ik kreeg van de provider een mediabox. Een prachtig stukje techniek. De monteur legde mij uit dat ik tegen de afstandsbediening kon praten. Ik werd helemaal enthousiast. Vol spanning ging ik vroeg te bed. In mijn slaapkamer hangt een televisie aan de muur. Voor het slapen gaan kijk ik graag een serie. Ik riep verwachtingsvol: Bedflix! En ja hoor, de opdracht werd perfect uitgevoerd. Maar wat een domper zeg, de afstandsbediening praatte helemaal niet terug.