You’re a dirty old man

Op mijn veertiende, tijdens m’n studiejaren Latijn-Grieks, was ik heimelijk verliefd op de lerares Godsdienst, een grote zwartharige vrouw van rond de veertig. De hele school noemde haar ‘de Spaanse furie’, vanwege haar kloeke borsten. Toen ik en mijn klasgenoten ooit een tekening voor haar moesten maken over ons geloof, was dat voor mij niet eenvoudig: ik geloofde namelijk in niks.

Mijn Marokkaanse vriend Amir schetste ijverig een moskee met zijn vader die aan het bidden was. David, een Jood die naast mij zat, probeerde de doortocht in de Rode zee af te beelden. Maar ik staarde naar een maagdelijk wit tekenblad, mijn hoofd was leeg, alsof ik mediteerde. Was ik toen al een boeddhist? De Spaanse furie begreep niet waarom ik niks op papier kon zetten. Ze nam mijn potlood in haar hand terwijl ze zich naast mij vooroverboog. En toen loerde ik prompt in haar decolleté. En ja, ze had het opgemerkt en strafte mij met een strenge boze blik: ‘You’re a dirty young man.’ En zo kreeg ik inspiratie. Vlug tekende ik een tafereel waarin Jezus en zijn apostelen tijdens hun Laatste Avondmaal reuzegrote paaseieren verorberden. Mijn ouders hebben nooit geweten waarom er op mijn schoolrapport toen een dikke nul stond voor dit vak.

Omdat ik sinds 2006 regelmatig sport, stapte ik onlangs het fitnesscenter binnen en werd bij het onthaal verrast door een nieuwe mooie blonde receptioniste. Haar naam was Suzanne, en ik was meteen stapelgek op haar. Ze vierde die zomerdag haar vijfentwintigste verjaardag.

Terwijl je traint hoor je popmuziek uit de radioboxen die in alle hoeken van de sportzaal zijn bevestigd. Voor een vijftigplusser als ik stimuleert dat enorm de sportprestaties. Suzanne liep heen en weer met een vod om alle toestellen weer proper te maken. Ik volgde haar met mijn ogen. Maar toen klonk plots een hit van een Amerikaanse meidengroep The Three Degrees: You’re a dirty old man. Ik voelde mij betrapt en rende naar de kleedkamers waar ik kon afkoelen onder een koude douche. Mijn lichaamstemperatuur was immers gestegen naar 50 degrees.

Ondanks mijn solitair boeddhistisch bestaan, mag ik niet klagen wat betreft vrouwelijke aandacht. Deze zomer ontving ik zelfs een Facebookbericht van een wereldberoemde Amerikaanse actrice. Ze had mij al eerder gecontacteerd omdat ik ooit een gedicht voor haar schreef. Zij was ook single, maar een stuk ouder dan ik. We deden even aan cyber-flirten. Tot ik na een tijdje besloot om het contact met deze Hollywoodster te verbreken. Het laatste wat ik haar mailde was: Sorry dear, I’m a very young man.