Daar zit ik op

Een PCB is vaak gevaarlijk, kleurloos en geurloos. De Politiek Correcte Brigade is ook zo’n PCB, maar heeft daarenboven de nare eigenschap de rest van Nederland ook kleur- en geurloos te willen maken.

Zo is deze brigade al succesvol geweest met het uitbannen van roken, drinken en het gebruik van suiker. Met het verwijderen van straatnaambordjes met namen van zogenaamd foute, historische helden. En zeer actueel met het zuiveren van alles waar, in sekse- en genderneutraal opzicht, een luchtje aan zit. Dat laatste heeft bijvoorbeeld geleid tot het produceren en installeren van één toilet voor alle geslachten. Tot ‘geachte reizigers’ in plaats van ‘geachte dames en heren’. Tot niet langer te spreken over mannen en vrouwen, maar over mensen en meer van die onzin.

Ook binnen de leiding van het Rijksmuseum is die zuiveringskoorts uitgebroken. Daar zijn alle verklarende bordjes bij schilderijen door de politiek correcte mangel gehaald. Zo werd de tekst van het schilderij Negerinnetje van Simon Maris gewijzigd in Jonge vrouw met waaier, met de toevoeging dat het om een zwarte vrouw gaat. Tja, iedereen kan ook wel zien dat het om een jonge vrouw gaat en dat ze zwart is. Dus waarom zou je er überhaupt nog een bordje bij hangen? En om als Rijksmuseum, binnen die zuiveringskoorts, nog steeds de term vrouw te bezigen, lijkt me ook niet politiek correct.

Grieks meisje

Afgelopen september bracht ik twee weken welverdiende vakantie door op mijn geliefde eiland Kreta. Al rondzwervend in het uiterste westen van dit eiland, verbleef ik een etmaal in het pittoreske kustplaatsje Amoudi. Na een paar uurtjes zonnebaden op het lokale strandje, vond ik het tijd voor een ijskoud Mythos-biertje. Verscholen onder een aantal olijfbomen, trof ik daar een sfeervol terrasje aan. Het terrasje was uitgerust met zitjes, vervaardigd van materiaal uit de natuur ter plekke, oftewel uit rotsblokken en boomstammen. Allerlei lekkere, Kretense hapjes en drankjes werden geserveerd vanuit een soort ouderwetse patatwagen. Nadat ik mijn biertje te pakken had en plaats had genomen op een boomstam, verscheen vanuit het halfduister van de bomen een werkelijk zinnenprikkelend Grieks meisje. Het meisje had een knap gezichtje, droeg lang zwart haar en was donkerbruin getint. Al haar bekoorlijkheden waren minimaal opgeborgen in een zogeheten ‘string-bikini’. Ieder verklarend bordje van ‘het Rijks’ zou tekort schieten bij dit tafereeltje, dacht ik.

Op haar bevallige buik had het meisje een bliksemschicht laten tatoeëren. Een schicht zoals je vaak afgebeeld ziet op de toegangsdeur van een hoogspanningshuisje. Terwijl de tatoeage vertrok vanuit haar diepe navel, verdween de punt van de schicht onder het boordje van haar minuscule slipje. Daarmede gaf het meisje een niet mis te verstane boodschap af. Met dit beeld voor ogen, kwam er een nogal triviale gedachte in mij op. Ik dacht namelijk: „Als je ‘m in haar contactdoos steekt, dan ben je nog niet klaar.”

Voorgat

Wat heeft men toch een arsenaal aan platvloerse termen bedacht voor het geslachtsorgaan van de vrouw, voor de vagina. Om het netjes te houden, zal ik hier niet tot een opsomming overgaan. Wel wil ik binnen deze terminologie nog even terugkomen op onze Politiek Correcte Brigade. Onze PCB heeft namelijk in al zijn wijsheid besloten, dat de term ‘vagina’ niet meer van deze tijd is. De huidige benaming is veel te vrouwelijk en doet de transseksuele mens tekort. Daarom moet ‘vagina’ uit de Dikke Van Dale geschrapt worden en plaats maken voor de amoureuze, veel modernere term ‘voorgat’. Zoals ik al memoreerde: kleur- en geurloos. Niet het attribuut zelf natuurlijk. Wat ik me bij al dat ‘vooruitstrevende gedoe’ wel afvraag, is: kun je de term ‘vagina’ zonder blikken of blozen vervangen door ‘voorgat’? Is dat wetenschappelijk wel verantwoord? Ik betwijfel dat namelijk ten zeerste.

Kijk, de ‘reukgaten’ bevinden zich duidelijk aan de voorzijde van het hoofd. Zo ook de ‘kijkgaten’ en het ‘consumptiegat’. De ‘luistergaten’ zitten onmiskenbaar aan de zijkanten van hoofd, aan de zijkanten van het lichaam. Maar je kunt er toch een stevig robbertje over redetwisten of de vagina zich wel duidelijk en geheel aan de voorkant van het menselijk lichaam bevindt. Aan de voorkant van het lichaam, dat we tot voor kort als vrouwelijk aanmerkten. Ik twijfel hierover des temeer omdat ik ooit in mijn jeugd, al wandelend op de Oude Gracht, een fietsend meisje tegenkwam. Het aantrekkelijke meisje, gezeten op een solide Fongers-fiets, droeg een minuscuul microrokje. Het rokje was eigenlijk niet meer dan een breed uitgevallen ceintuur. Toen ik visueel belangstelling toonde voor het fraaie, lederen zadel van haar fiets, sneerde ze mij toe: „Zeg jochie, waar jij naar staat te loeren, daar zit ik op. ” Met een kop als een boei vervolgde ik mijn weg. Het meisje doelde met haar sneer duidelijk niet op het prachtige Fongers-zadel, waarop ze zat.