Ouder worden

Ik ben al sinds ik me kan herinneren bezig met tijd en ouder worden. Op m’n 15de sprak ik al over hoe snel alles gaat… Iets waar mijn ouders nooit iets van hebben begrepen. \

Waarom in godsnaam als je nog zoveel toekomst hebt je daar druk om maken? Nu, 43 jaar jong, merk ik dat ik daar steeds minder mee bezig ben..

Ik vind mezelf er meestal goed uitzien als ik in de spiegel kijk en ik ben zeker meer content met mezelf dan twintig jaar geleden. Is dat omdat ik mijn uiterlijk minder belangrijk vind dan toen of vind ik mezelf gewoon mooier nu? Ik denk dat het besef dat je blij mag zijn met jezelf vaak later komt en dat je dat als twintiger gewoonweg niet ziet. Ik had als twintiger wel het besef dat het voorbij zou gaan, maar nooit de gedachte dat ik dus ook juist moest genieten. Nee, ik vond dat ik rare voeten had en te dunne benen. Ik had te dun haar en geen krullen die ik juist zo mooi vond. Ik had te kleine borsten en ik was sowieso te klein etcetera… Afgelopen verhuizing nog geen jaar geleden, kwam ik oude fotoalbums tegen en mijn god, wat was ik vreselijk knap. Had ik daar maar meer van genoten in plaats van me druk te maken om die ene jongen of m’n jurkje.

Rimpels

Ik zeg ‘beter laat dan nooit’. Inmiddels ga ik zeker de helft van de tijd zonder make up de deur uit en vind ik mezelf steeds mooier. En ja ik zal heel open zijn… Ik laat soms wat spuitjes in mijn rimpels  zetten, maar de echte schoonheid zit gewoon in mij. Ik heb me nog nooit zo vol zelfvertrouwen gevoeld als nu. Het gaat nu pas echt beginnen en deze keer besef ik dat ik ervan moet genieten voordat het te laat is…

Ik kan niet visualiseren hoe ik eruit zal zien over 25 jaar en dat wil ik ook niet. Ik ben nu en ik ben hier en ik geniet… Klaar.