Kwijtraken en vinden

Kwijtraken. Ik vraag me af of er een ander Nederlands woord is dat voor zoveel verschillende dingen in het leven staat. Je kan jezelf kwijtraken, een ander persoon kwijtraken of gewoonweg je sleutels.

Het één heeft toch een geheel andere lading dan het ander, tenzij het de sleutels zijn naar een of ander parallel Omniversum zonder zorgen…

Ikzelf behoor tot de groep ‘dagelijks gebruiker van het woord kwijtraken of één van de vervoegingen erop’. Gelukkig niet omdat ik dagelijks iemand kwijtraak, maar omdat ik de godganse dag alles kwijt ben. En ja als ik mezelf kwijt kon raken in letterlijke zin, was dat allang gebeurd. Figuurlijk ben ik mezelf al menigmaal kwijtgeraakt.

Vinden wat je niet zocht

Zoekend naar mijn telefoon, tas of oplader, vind ik vaak dingen die ik kwijt was maar op dat moment niet naar op zoek ben. Maar vinden wat ik zoek op dat moment? Zeer zelden. Uiteindelijk wel weer, maar dat is dan wanneer ik weer net iets anders zoek.

Nu ik er zo over nadenk, is dat in relaties vaak ook zo. Ben je op zoek dan vind je die ene persoon vaak niet, maar juist als je net niet op zoek bent en je helemaal zen bent met je eigen leven, dan kom je zomaar ineens iemand tegen die je leven op z’n kop zet of raak je ineens iemand kwijt.

En zo raak ik mezelf weer helemaal kwijt in de wirwar van mijn relaas over ‘kwijtraken’. Is de cirkel weer rond… Eigenlijk is het hele leven een cirkel. Soms draai je lekker mee, soms iets sneller en soms lijkt het wel een rad dat maar niet stopt en heel soms dan staat de cirkel even stil. Hoe dan ook, zolang je in de cirkel blijft, vind je vanzelf wat je moet vinden.
Althans dat hoop ik…