Jingle Hell

Het komende weekend staat de kerst weer voor de deur. Voor de één het hoogtepunt van het jaar waar maanden naar wordt uitgekeken, voor de ander de grootste hobbel van die verschrikkelijke decembermaand.

Hoewel ons op tv tijdens de commercials een overvloed aan blije inclusieve kerstfeest vierende gezinnetjes wordt gepresenteerd, hoor je bij hen die er eerlijk over durven zijn niet zelden de verzuchting: „Wat zal ik blij zijn als het weer januari is.”

De titel van deze column verraadt het al, ik ben geen fan van het kerstfeest. Überhaupt niet van feestdagen. En ook niet van verjaardagen en alle andere feestjes die je kunt bedenken. Dat betekent echter niet dat ik het anderen niet gun die er wel reikhalzend naar uitkijken. Het gaat er dan ook niet om dat er zoiets bestaat als kerstmis, het werkelijke probleem is het verplichtende karakter ervan.

Hoeveel mensen hoor ik niet mopperen over het feit dat ze de druk voelen om familie en vrienden uit te nodigen en te zorgen voor een op en top kerstdiner? En zij die zelf niets doen, voelen zich verplicht om op de uitnodiging van hun (schoon)ouders in te gaan. Nee zeggen ligt vaak uiterst gevoelig. Voor sommigen is het zelfs reden om die laatste week van het jaar een vakantie te boeken naar het buitenland om op die manier aan de opgelegde feestvreugde te kunnen ontsnappen.

Lijdzaam ondergaan

Voor anderen zit er niets anders op dan het jaarlijkse fenomeen lijdzaam te ondergaan. In het meest gunstige geval ben je er met twee dagen vanaf, maar als je ouders én die van je partner gescheiden zijn, ben je het ergste geval vier keer de pineut. Uit onderzoek blijkt dat het vooral twintigers en dertigers zijn die moeite hebben met de vaste tradities van de oudere generaties. In plaats van zelf deze dagen in te vullen breng je de dag door met beleefde oppervlakkige gesprekjes met ooms en tantes die je verder toch nooit ziet, terwijl je eindeloos aan het wachten bent tot die rottige stukjes gourmetvlees van de Jumbo eindelijk gaar zijn. Om aan het einde van een dag die nooit voorbij leek te gaan tegen elkaar in de auto te kunnen zeggen: „Zo dat hebben we weer overleefd”, ondertussen een knallende scheet latend die acht uur lang ingehouden moest worden.

Zoals al gezegd dit is niet een pleidooi voor het afschaffen van kerst. Een ieder die er werkelijk plezier aan beleeft, moet het vooral blijven doen. En nodig vooral ook mensen uit die zich met deze dagen extra eenzaam voelen en juist behoefte hebben aan menselijk gezelschap. Maar respecteer hen die durven te zeggen ‘voor ons hoeft het allemaal niet’. Vrolijk kerstfeest.