Zomaar een maatregel

Als je bezig bent, is negentien graden vaak warm genoeg, zegt het internet. Nou, dat geldt dan niet voor mij. Of ben ik wellicht niet bezig genoeg?! Ik heb het koud in huis en de winter is nog maar net begonnen.

Net als de rest van Nederland schrokken wij een paar maanden geleden nogal van de hoogte van het nieuwe termijnbedragadvies dat onze energieleverancier ons aanraadde. En nadat het bedrag twee keer van de rekening was afgegaan hebben we toch wat maatregelen getroffen. De thermostaat ging één graad omlaag naar negentien en de warme douches voor het naar bed gaan werden gehalveerd.

Ik vond een huistemperatuur van twintig graden al niet heel comfortabel. In de ochtend voelde de temperatuur nog prima, maar tegen de avond droeg ik altijd al een trui met vest en sjaal in de winter. Ik weet niet of het te maken heeft met mijn geboorte in de tropen, maar ik ben echt een extreme koukleum. Ik krijg zelfs koude handen en de voeten in de zomer en in de winter krijg ik in huis zelfs een rode neus van de kou.

Kruik bij de outfit

Sinds de maatregelingen heb ik een kruik toegevoegd aan mijn winterse outfit. Die kruik leg ik gedurende de dag op mijn bovenbenen voor wat extra comfort en ’s avonds neem ik dan een warme refill mee naar bed om mijn voeten aan op te warmen. Maar omdat de opbrengst nog niet echt inzichtelijk is heb ik de nieuwe maatregelen nog niet volledig omarmd. Het liefst zette ik die thermostaat gewoon weer op twintig graden of liever nog hoger.

Dat allemaal geschreven hebbende, heb ik direct last van comfortschaamte en die wordt nog versterkt door de tijd waarin we leven en de beelden die ik zie van mensen die letterlijk in de kou staan. Wat heb ik nou te klagen. Ik ben gezond, ik heb een baan, een mooi gezin en woon bovendien nog eens in een leuk oud huis, dat alleen niet zo goed te isoleren valt.

Ik moet natuurlijk internet opvolgen en gewoon zorgen dat ik meer bezig ben door dagelijks het huis te stofzuigen of zoiets. Liever draag ik echter nog een body over mijn trui en vest voor extra warmte en leg ik een kruik van tachtig centimeter, die bestaan blijkbaar, in mijn bed om het nog beter voor te verwarmen.

De kinderen lijden trouwens helemaal niet onder die éne graad. Met verbazing kijk ik naar ze wanneer ze in een T-shirt door het huis lopen. Nooit gedacht of verwacht dat mijn ogenschijnlijk lamlendige pubers toch bezig genoeg zijn om het warm te hebben.