De wind: een metafoor

Herfst. Vallende blaadjes, een stortvloed aan regen, maar ook wind: heel veel wind.

Trappend op de fiets – ploeterend – om maar een beetje vooruit te komen.

De wind is knap vervelend. Je moet fietsen. Je wil niet fietsen. Het liefst wil je helemaal geen wind. „Gatverdamme, ik kom amper vooruit”, roep je. Je wil het ontwijken. Blijf maar thuis.

Toch ga je. Het is zwaarder dan gebruikelijk. Met een vermoeid hoofd en hete wangen kom je op de bestemming.

Opgelucht haal je adem. Kijk nou, je bent gewoon aangekomen.  De reis duurde alleen meer minuten dan gewenst. Wat flinke windstoten hier en daar, maar je hebt flink doorgetrapt. Je had de bestemming niet willen missen. Je bent blij.

De wind. Soms voelen we ons bijna omvergeblazen, maar we komen zelfs met de zwaarste wind uiteindelijk op onze bestemming. Als we maar volhouden. Een beetje moed hebben.

Wind komt wanneer je er geen zin in hebt, maar ontwijken helpt niet: de enige manier, is er dwars doorheen.  Of zoals Peter R. de Vries ooit zei:

‘Er zijn vele wegen,

maar de juiste weg

is de weg ertegen;

niet de weg eronder,

dat is onderkruiperij;

niet de weg erover

dat is pluimstrijkerij,

maar de weg ertegen,

tegen alle wegen in

en dat is van de wijsheid

nog maar het begin’