Het mediumschap

Een medium, dat is toch zo iemand die in kleurrijke rokken rondloopt met een bos touwachtig haar op het hoofd? Iemand die alleen maar thee drinkt en ver buiten de realiteit staat? Zo iemand waar je niet al te serieus mee in gesprek moet komen, want ze hebben geen idee waar ze het over hebben?

O ja, en oplichters zijn het ook! Ze verzinnen ter plekke iets en vragen daar ook nog eens een berg geld voor. Zo dacht ik ongeveer twintig jaar geleden over een medium. En nu, nu ben ik zelf een medium… Althans, zo zou ik mezelf tegenwoordig noemen.

Een paar jaar geleden heb ik hartgrondig om hulp gevraagd aan al die aardige spoken. Uiteraard alleen aan de aardige soort, want je moet je niet inlaten met allerlei duistere entiteiten natuurlijk. Waarschijnlijk moet je eerst je kamer reinigen met van alles, zodat de kwade geesten niet bij je kunnen komen. Ik schrok dan ook behoorlijk toen ik, terwijl ik mijn vragen opschreef en deze het universum instuurde, ineens een antwoord kreeg. Hoe? Ik schreef het antwoord op mijn vraag op. Ik schreef, maar mijn hand werd gestuurd door, ja wat? Ik zag niemand, ik hoorde niemand. Maar mijn hand werd gestuurd, terwijl ik aan het schrijven was. En de antwoorden die ik kreeg bleken ook nog eens vrij zinnig te zijn. Heel apart.

Idee over medium bijgesteld

Toch duurde het nog vrij lang voor ik ook iets begon te horen en te zien. Inmiddels heb ik mijn idee over mediumschap behoorlijk bijgesteld. Ik weet dat echt contact met de Goddelijke Energie mogelijk is. En nee, ik drink amper thee, liever koffie. Of een lekker glas wijn. En een hippierok? Nou nee, liever een rijbroek met rijlaarzen, of bij gelegenheid een nette colbert.

Toch lijkt het wel, alsof je allerlei vreemde fratsen uit moet halen om serieus genomen te worden. Ooit ben ik eens naar een spirituele beurs geweest. Ik voelde me daar een hele vreemde eend in de bijt. Voor mijn gevoel werkt de Energie helemaal niet zo. Natuurlijk gebeuren er ook bij mij wel eens vreemde dingen, maar wel op een manier dat mensen daar niet bang voor hoeven te zijn. Ook hoef ik niet allerlei rituelen te doen. Wat voor zin heeft dat, als je gedachten toch al worden gehoord? Zeg ik nu overigens iets heel zweverigs? Misschien bent u over een poosje ook wel medium en vraagt u zichzelf af, waarom iedereen u zo vreemd vindt…