Stel je niet zo aan

Een beetje inwoner in Amsterdam weet dat de stad geen ruim ingezette fietsomgeving betreft voor de diversiteit die zich nu ontwikkelt in de mobiliteitsmogelijkheden. De stad is wel uit haar jasje gaan groeien, vooral qua attitude hieromtrent.

Zo groeide ik op met een verkeersexamen gebaseerd op auto’s, OV en wellicht een opgevoerde Vespa. Inmiddels zijn we al wat hypes verder, maar iets wat blijvend en wel steeds groter groeit, is de arrogantie van iedere nieuwbakken eigenaar van een e-bike apparaat. Of het een middel is om kinderen en een labradoodle te vervoeren of jezelf met airpods in en een strak gelaat. Of stiekem met een retro-knipoog naar Turks Fruit, je bestie/bae op de stang naar een terrasje aan de kade. Heerlijk hoor, het leven en ontwikkelingen. Maar soms is het een enorme uitdaging van A naar B te komen in een bijna Vietnamese hoofdstedelijke wanorde die zich nu het Amsterdamse Verkeer noemt.

Egoboost en mensenhaat-DNA

Alsof je bij de aanschaf van een elektrische hypergave bike meteen een pluspakket egoboost krijgt of had je al mensenhaat in je DNA voordat je die bike ging aanschaffen!? Mocht je inderdaad vanuit de poldereske omgeving van IJburg met knetterharde tegenwind tegen op tijd in West willen komen zonder klotsende oksels ben ik nog wel mild te denken, neem inderdaad een elektrische fiets.  Maar als je vanuit West in Zuid aan wil schuiven bij een ‘vrijmibootje’, dan is het toch prima om op een ordinaire barrel je tussen mede-Amsterdammers te begeven? Maar nee, mag het dan wel een onsje minder qua attitude, meedoen aan de participatie-etiketten. „Rij door slome kut” of „Ja ik ga nu niet remmen” zijn twee heerlijke teksten die ik tijdens mijn bijna near-death-experience duiken nog even nageroepen kreeg. Want deze K** liep (!) te traag bij een zebrapad of, inmiddels wel even geleden, had de behoefte ineens zomaar te stoppen voor een rood stoplicht. Ik ken en hoor nu overal om mij heen vooral angst.

Soms stap ik mijn huis uit en word ik van mijn sokken gereden door een Bakfiets Terrorist, die moest uitwijken op straat voor een…j a, het idee, een stilstaande auto. Op straat! Dat ik hen dan belemmerde in hun uitwijk-snelheidmanoeuvre op de stoep, is natuurlijk godvergeten irritant. Maar snelheidsduivel- en duivelinnen, jullie, jullie willen iets wat niet helemaal te anticiperen valt in een grote stad met diverse doelgroepen. Dus een dikke tip, stel je niet zo aan, en stel je snelheid maar vooral je houding even bij.