Kinderboekenweek

Writing for children is an art in itself, and a most interesting one. -Enid Blyton

Mijn dochter stuurt een foto door van de klas van mijn kleinzoon. Ik zie 26 kinderen die bijna allemaal in het groen zijn gekleed. Wat blijkt, het is Kinderboekenweek en het thema is Gi-ga-groen. Vandaar. Leuk dat er tegenwoordig zo veel aandacht is voor kinderboeken en (voor)lezen, al zou het van mij nog wel wat meer mogen zijn.

De vijf

Ik denk terug aan mijn eigen jeugd. Ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat mijn ouders mijn broer en mij hebben voorgelezen. Maar het kan natuurlijk zijn dat ik me dat gewoon niet herinner. Ik weet nog wel dat ik altijd een lezer ben geweest. De vroegste herinnering die ik heb aan lezen en boeken brengen me terug naar de pocketboekjes van De Vijf. Ik was toen vast ouder dan mijn kleinzoon nu is, maar ik weet nog dat ik die boekjes haalde bij de bibliotheek. En ik had ze op mijn kamer in mijn Tomadorekje staan.

Avonturen van vijf kinderen die op de een of andere manier altijd zonder enig ouderlijk toezicht hun vakanties met elkaar doorbrachten. Ik was niet van het buitenspelen en ik beleefde al helemaal geen avonturen. Misschien dat de boeken van De Vijf me daarom zo aanspraken. Ik zat namelijk veel liever op mijn kamer met mijn boeken. Wegdromen tot mijn ouders zeiden dat ik moest gaan slapen. En ik schreef zelf verhalen, hele schriften vol. Inclusief tekeningen. Jammer dat die schriften ergens bij het vuilnis zijn beland, want ik had graag nog eens willen lezen wat het meisje in mij destijds bezig hield. Mijn eerste columns!

Voorlezen

Wij hebben onze kinderen en kleinkinderen vaak voorgelezen, maar het is natuurlijk altijd afwachten wat ze gaan doen als ze ouder worden. Mijn zoon is een lezer, mijn dochter niet. Waar dat aan ligt, geen idee. Ik lees graag, mijn lief niet. Misschien heeft het met karakter te maken. En nu is het dus afwachten wat mijn kleinkinderen gaan doen.

Ik hoop dat ik ergens het zaadje heb mogen planten, want wat is het fijn als je als kind af en toe weg kan kruipen met een boek en je kan laten meevoeren in een andere wereld. Tijdens logeerpartijtjes hier las en lees ik voor uit kinderboeken die ik bij de kringloopwinkel voor een habbekrats op de kop heb getikt. Het resultaat is dat ze al een aardige bibliotheek hebben. Hier en thuis. Dus als ze willen… het is er!

School

Nu mijn kleinzoon in groep 3 zit is lezen iets wat ‘moet’. En dan is het opeens stom. Jammer dat het zo werkt. Hij zit liever op zijn tablet. Ik blijf het natuurlijk stimuleren en ik hoop dat hij op school niet alleen maar moet, maar vooral ook mag lezen. Dat hij een leerkracht heeft die stimuleert om te lezen. En om zelf ook verhalen te schrijven. Want het gaat in het leven niet alleen om dingen die je moet, maar juist ook om dingen die je even wegvoeren van al dat moeten. Die je ontspanning bieden. Afleiding. En die je leren dat er nog zo veel meer is. Die je laten zien dat er nog zo veel avonturen te beleven zijn.

Boeken kunnen je dat leren. Boeken brengen andere werelden dichtbij. Zo dichtbij als je bed in je kamer, terwijl je stiekem heus wel weet dat je al lang had moeten slapen.