Wie het kleine niet eert is het grote niet weerd

Het slechte nieuws vliegt ons sinds de coronapandemie om de oren. Het lijkt erop dat alles sindsdien slechter gaat.

Vandaag de dag is er in elke sector een tekort aan personeel. Zelfs de geliefde werkgevers die het voor het kiezen hadden tussen de talloze sollicitanten, zitten verlegen om extra mankracht. Overal ondervind je op één of andere manier de gevolgen van dit tekort. Laatst ben ik met de trein naar Breda gereisd. Op de matrixborden van de NS stond in grote letters dat er minder treinen rijden door een tekort aan personeel. Dit betekent dus dat je langer moet wachten op je trein en je in een vollere trein zit om op je bestemming te komen.

Aangekomen in Breda liep ik door een winkelstraat om bij mijn eindbestemming aan te komen. In deze winkelstraat waren drie winkels gesloten met een briefje op de ruit waarop stond dat de winkel wegens personeelstekort dicht is. Als je een winkel in loopt die wel open is, is het nog maar de vraag of het product dat je wilt kopen op voorraad is. Zo is mijn lievelingsstofdoekje al maanden niet op voorraad.

En dan nog de vliegvelden…

Dan hebben we ook nog de verhalen over de vliegvelden. Er zijn honderden vluchten geannuleerd om de zomerdrukte het hoofd te kunnen bieden. Het personeel is tijdens de coronapandemie overgestapt naar een andere werkgever, omdat er minder werk was door de lockdown. Dit personeel keert niet meer terug, omdat ze ergens anders meer loon krijgen voor minder zwaar werk.

Gaat je vlucht wel door, dan is het een uitdaging om in het vliegtuig te komen. Lukt het en zit je in het vliegtuig, dan mag je van geluk spreken als je bagage meegevlogen is naar je bestemming. Wanneer je weer terugvliegt, maak je het riedeltje gewoon nog een keer mee, omdat elk vliegveld met een tekort aan mankracht zit. Je start en eindigt je vakantie met veel stress en daarom heb ik besloten deze zomer niet te vliegen.

Naast het tekort aan personeel spelen er nog veel andere grote probleemstukken. Denk aan het tekort aan woonruimte, het milieu, de hoge prijzen van producten en diensten en de verzilting van de rivieren.

Er is dus werk aan de winkel voor de politiek, maar ook zeker voor de burger. Al het bovenstaande zet ons hopelijk wel aan tot denken. We hebben te lang alles als vanzelfsprekend genomen en nooit voldoende gewaardeerd hoe goed we het hadden. Kijk daarom om je heen en waardeer de kleine dingen, want wie het kleine niet eert is het grote niet weerd.