Thuis

Het begon allemaal met een rivier. Je weet wel, een van de wonderen van moeder natuur, ingebed tussen twee oevers, waardoor gewassen op het land kunnen groeien. Zoals appels en olijven. Verboden vruchten, al wist ik dat van olijven nog niet zeker.

Ik was daar ook nog te jong voor. Ik zat nog maar pas op de basisschool en had de eerste lessen van de Bijbel tot me genomen. Over Eva en die appel. Je resideerde met Sjonnie in de platenkast bij mijn ouders thuis. Sjonnie, je weet wel, die van Back Home Again en Take Me Home, Country Roads. Op een of andere manier voelde je je thuis bij Sjonnie, want je maakte ook jouw versie van dat laatste nummer. Op het moment dat die andere Sjonnie de schrijfcarrière van Stephen King aan het lanceren was.

Maar in de zomer van 1978 volgde de oerknal. Het was gedaan met die Banks Of The Ohio. De tijd was gekomen om de bankrekening flink te spekken. Sjonnie had zojuist de sterren van de hemel gedanst en was aan het volgende acteer-, dans- en zangavontuur toe. En die kon jouw hulp wel gebruiken. Inderdaad, You’re The One That I Want. Sjonnie en Olijfje. Grease.

Hopelessly Devoted

Jij was op mijn beurt ook degene die ik wilde. Want dat nummer zette mij als 8-jarige op het pad van de popmuziek. Van dansen, horrorboeken en films wist ik nog niet veel, maar van popmuziek was ik Hopelessly Devoted. Ondertussen was je niet alleen in Grease, maar ook in de wereld van de showbizz je truttige Sandra Dee-imago van je af aan het schudden. Met A Little More Love werd je Totally Hot, en van die oppervlakkige Summer Nights ging je ineens Deeper Than The Night. Je liet je begeleiden door de magische klanken van Electric Light Orchestra (Xanadu) en weer een jaar later werd de halve wereld Physical in de sportschool.

En toen werd het een stuk stiller. Even kwam je om de hoek kijken met je Soul Kiss, maar die kreeg ik pas drie decennia later. Toen het ook bij mij een stuk stiller werd, omdat mijn moeder overleed. Op een moment dat ik ook een schrijfcarrière van de grond probeer te krijgen. Er vorm aan te geven. En nu ik dat ene liedje weer hoor, weet ik ook weer wat ik doen moet. Wellicht ook datgene wat mijn publiek straks moet doen als mijn eerste boek in de boekhandel ligt.

You’d better shape up.