Blik in de spiegel

Mijn blik valt op de spiegel boven de wastafel waar ik zojuist m’n handen heb gewassen.

Daar sta ik dan, tegenover mezelf. Zeker geen man uit duizenden of van een miljoen. Ook niet van staal.

Wel een tevreden mens in zijn jaren van wijsheid. De jaren waarin weinig meer moet maar heel veel mag. Van zelfontplooiing, inzicht en onverwachte talenten.

Gedachten komen op over het verschil tussen vroeger en nu. Ons liefdevolle gezin met veel verwennerij en het latere besef dat dat niet altijd de juiste aanpak is.

Eenmaal uit huis begon de opvoeding pas echt. De maatschappij is hard. Pa zei het nog, maar dat kwam toen niet binnen.

Hij had gelijk. Leerde op de manier van vallen en opstaan dat wijzelf de regisseur zijn van ons eigen leven. De sleutel tot geluk is luisteren naar je hart, waar het pure antwoord ligt op de vraag wat je het liefste wil.

En ik ben tevreden zo. Ik durf zelfs tegen mezelf te zeggen: goed gedaan jochie!