Het genot van een HEMA-worst

Gelukkig heb ik de kloeke, opblaasbare HEMA-worst bewaard die mijn ex ooit voor me heeft gekocht. Daar ben ik haar nog steeds bijzonder dankbaar voor, zeker in deze tropische zomer.

Dobberen gaat helemaal vanzelf en dat spreekt me bijzonder aan. Geen enkele inspanning van mijn kant, maar alles lekker laten gebeuren. Op mijn buik of op mijn rug, net wat ik wil, en dan maar zien wat er van komt. Meegaan met de stroom, ook nog eens mijn levensmotto.

Toch moet ik wel een tikkie alert blijven en zeker niet in slaap sukkelen, een risico dat overigens algauw aan de oppervlakte verschijnt. Het gevaar van afdrijven is immers levensgroot. En ik moet er echt niet aan denken dat een verraderlijke onderstroom mij onverhoeds meeneemt naar verre oorden, dat de Marine moet worden gemobiliseerd om mij op te sporen en dat ik daarmee de landelijke kranten haal.

Maar ik kan dit gemakkelijk voorkomen. Het licht aantikken van een boei met mijn grote teen volstaat. Dan ga ik weer de juiste kant op. Echt, het is helemaal niet zo ingewikkeld.

Bloemetjesbadmuts

Lastig is het wel als het om mij heen wat druk is. Zoals laatst in het Hemmeland bij Monnickendam, toen diverse ouders met kinderen, maar ook enkele bejaarde badgasten naar het meer waren gekomen.

In principe manoeuvreer ik makkelijk om zwemmers heen. Deze vaardigheid heb ik me in de loop der tijd eigen gemaakt en verfijnd. Maar af en toe sloot ik landerig de ogen en dat was niet zo handig. Ik schoot wakker toen mijn hiel iets raakte dat niet meegaf: een hoofd in een bloemetjesbadmuts. De dame in kwestie ging gorgelend kopje onder en kwam proestend, met een rood hoofd en verwilderde ogen, boven. Dat ik bemoedigend mijn duim naar haar opstak leek ze niet op prijs te stellen.

Daarna knalde een tennisbal tegen mijn achterhoofd. Een paar tieners waren aan het overgooien en de bal was uit de koers geraakt. Geen probleem. Het is geven en nemen in het leven.

Het waren de enige twee incidenten. Door de warme zonnestralen, het verkoelende briesje over mijn kale kruin en het onbekommerde dobberen heb ik vooral enorm genoten.

Geluk zit in kleine dingen. Dat ervaar ik op dit soort momenten. De zomer duurt nog even en mijn HEMA-worst, mijn trouwe metgezel, ligt klaar in mijn auto. Zodra de temperatuur en mijn agenda het toelaten, spoed ik mij naar het water.