The Buick was quick

In 1932 kocht mijn opa Albert een mooie auto, een azuurblauwe Buick die hij per vrachtschip uit de VS had laten overbrengen naar België. Zijn vrouw Antoinette was op dat moment in blijde verwachting van hun jongste zoon.

Opa die na vele jaren hard werk als ingenieur twee fabrieken had gerund, vond dat hij nu wel een beloning had verdiend. Die ochtend toen mijn oma de slaapkamergordijnen opentrok was zij aangenaam verrast, in de tuin stond haar man hun droomauto op te blinken. Snel deed zij het raam open. Albert wuifde hartelijk en zag hoe verliefd zijn Antoinette naar het pronkstuk keek en ook naar haar ambitieuze man.

Even later werden hun zeven kinderen gewekt door de luide motor die opa liet draaien en ook zij kwamen de moderne techniek bewonderen. Opa besloot om met zijn zwangere vrouw voorzichtig een toertje te doen in hun geboortestad Namur.

Weelde ten opzichte van koetsen

En ja, in die tijd waren er in het straatbeeld voornamelijk paardenkoetsen te zien, je kon het aantal auto’s in de Waalse stad op één hand tellen. De inwoners bij wie het koppel bekend stond om hun weelde keken allemaal nog een keer om toen opa fors op het gaspedaal duwde.

Zo stopten ze even aan het kasteel waar hij destijds Antoinette had leren kennen.

Er scheen een heerlijke lentezon en de romantische ingenieur had een picknick voorzien. In de naburige heide spreidde hij naast een kabbelend beekje een deken, ontkurkte een goede fles wijn en nam belegde broodjes uit de mand. Maar plots begon zijn vrouw te huilen en te zuchten van de pijn, haar vruchtwater was gebroken.

Vlug ruimde de zorgzame echtgenoot alles bijeen en stelde zijn hoogzwangere vrouw gerust dat alles goed zou komen. Maar op dat moment startte de Buick niet, de benzine was blijkbaar op.

Gelukkig had mijn vooruitziende opa altijd een volle jerrycan in zijn kofferbak. Even later reden zij in volle vaart naar het hospitaal waar eerder al hun andere kinderen ter wereld waren gekomen. Oef net op tijd. Jawel, hun Buick was very quick.