Corpsballenboot

Vroeger – of mag je dat niet meer zeggen? – was ze overal tegen, maar nu is ze overal voor zolang het niet tegen is. Warrig? Ja, dat is het zeker. Op welke woorden ik nu moet letten… tjonge, daar moet ik zó op letten. Opletten dus.

Ik loop met een vriendin door de Kalverstraat en zeg: „Wat lijkt het wel, alle kleuren van de regenboog!”

„Wat is er mis met de kleuren van de regenboog?”, vraagt ze. Ze staat stil, doet haar handen in haar zij en kijkt me venijnig aan. Even ben ik bang dat ik een regenboogoog krijg.

‘Wat is er mis met de community?”, vervolgt ze.

„Community? Ik had het over de kleding van die vrouw die ons passeerde.”

„Welke vrouw?”

„Ja, nu is ze al gepasseerd.”

„Hoe weet je dat het een vrouw was?”

„Dat zie ik toch?”

„Door welke ogen? Die van jou of van de passerende persoon?”

„Veel toeristen hè?” – ik verander gauw van onderwerp. Drie rolkoffers hebben mijn enkels al belaagd.

„Ja, gezellig. En de komende dagen worden het alleen nog maar meer.”

„Ja, het is mooi weer.”

„Ik bedoel Gay Pride! De hele community komt. Ga jij er ook heen?”

Ik pak mijn goudschaaltje en leg er een woord op: „Nee.”

„Waarom niet?”

„Ik heb er niets mee, dat extravagante” – goed geformuleerd, al zeg ik het zelf.

„Nou ja! Eindelijk mogen we coronavrij weer lekker feesten met z’n allen en dan ga jij niet? Is meneer daar weer te hetero voor?”

„Uh… neem me niet kwalijk hoor. Kan ik ook niets aan doen. En corona is niet weg hè? En…”

„Wat?”

„Apenpokken. Mannen die seks hebben met mannen verspreiden het.”

„Pardon! Personen die onveilig met elkaar vrijen, bedoel je.”

„Ja, mannen.”

„Man! Denk toch eens wat meer non-binair!”

We lopen de Kalverstraat uit. Het onderwerp boeren mijd ik maar, als de pest of de apenpokken. Ik besluit om van mijn recht om geen gebruik te maken van mijn recht op vrijheid van meningsuiting gebruik te maken. Dat betekent niet dat mijn gedachten uitgeschakeld zijn.

Maarten van Rossem noemt Caroline van der Plas een gek, zoals die eens in de zoveel jaar verschijnt in de politiek. Ja, en dan heb je ook nog iemand die al jaren voor joker bij De Slimste Mens als zogenaamd jurylid en stoorzender compleet voor gek staat. Nou ja, zit, als een zoutzak, die het werkelijk nergens mee eens is.

Over binaire zakken gesproken. De walgelijke uitspraak van die corpsballen – mannen, nou ja, blagen – dat vrouwen hoeren zijn, sperma-emmers. Stel je eens voor dat zo’n corpsbal medicijnen studeert en – als hij zich niet in een coma zuipt – als gynaecoloog een vrouw behandelt, met welke gedachte doet hij dat dan, hóé behandelt hij haar? Wat moet die vrouw wel niet denken? Die gaat naar zijn vrouwelijke collega, als je tenminste tegen die tijd nog ‘mag’ denken in termen van man en vrouw en onderscheid daartussen – emmers sperma is trouwens zwaar overdreven, een buisje lijkt me meer dan genoeg.

Zijn ze ‘pride’ op hun uitspraak? Zet ze dan op de corpsballenboot in leren strings zonder bretels. Langs de kant gerespecteerde, hardwerkende boerenvrouwen die emmers vol mestoverschot over deze drekqueens kieperen; moeten ze roeien voor hun leven door de Amsterdamse grachten, weer eens wat anders dan bekakt op de Bosbaan.

„Wil je nog even over de wallen lopen?”, vraagt de vriendin.

„Nee, dank je wel.”

„Ja, al die toeristen.”

„Nee, je breekt je nek over de studenten.”