Freya

De walrus is dood. Niet het slachtoffer geworden van de natuur, maar van mensen die via ‘snelrecht’ het vonnis over haar hebben geveld. Ter dood gebracht op een ‘diervriendelijke wijze’ met een dodelijke injectie die alleen zware misdadigers ten deel vallen en dat in de 21^ste eeuw.

Freya hoort thuis in de koude Noordelijke wateren en heeft de verkeerde ‘afslag’ genomen. Ongewild begon ze aan haar zwerversbestaan en kwam via Schotland en Terschelling in Den Helder terecht. Ze koesterde zich in het warme zonnetje op Zr.Ms. Dolfijn, een onderzeeër van de Walrusklasse…  Soort zoekt soort. Ze kreeg een warm welkom en haalde de voorpagina’s van de media.

Maar beroemd zijn heeft z’n prijs.

Haar roem heeft ook Noorwegen bereikt. Ze is een attractie geworden waar je zonder een kaartje te kopen kunt genieten van een speelse show. In het Dolfinarium ben je duurder uit. Mensen handelen uit eigenbelang en kunnen niet bedenken wat de gevolgen zijn.

Het is hoogst merkwaardig dat de verantwoordelijke personen in Noorwegen dit niet op een adequate manier konden oplossen. In de 21^ste eeuw beschikken we over zoveel moderne technologie en het handelen van een jonge walrus is hen te machtig.

Het ruime sop kiezen

Het is natuurlijk waar dat men de veiligheid van mensen – kinderen soms op een paar meter afstand – niet konden waarborgen. In mijn opinie was de oplossing eenvoudig geweest. Als je radicale demonstranten met een noodverordening kunt weren, dan is het nog makkelijker om zo’n verbod in te stellen rond deze walrus. En de bootjes? Met toeters en bellen zou het mogelijk moeten zijn om haar te verjagen. Freya heeft echter geen premie betaald en de verzekering keert mogelijkerwijs niet uit.

Als de verantwoordelijke personen zich in haar patroon hadden verdiept, zou men kunnen weten dat ze de haven maar kort zou gebruiken voor ‘logies met ontbijt’. Daarna zou ze gewoon weer het ruime sop kiezen richting een nieuwe bestemming.

Citaat

Ik citeer graag de uitspraak van de bekende Amsterdammer Simon Bakker:  ‘Het mensdom en het dierenrijk’. Dieren leven volgens hun puur instinct en doden uitsluitend om te overleven. En de mensen? Die scheppen er genoegen in om andere pijn te doen of zelfs voor het eigen gewin of plezier dieren af te schieten.

Eufemistisch noemen de autoriteiten het ‘euthanasie’. Onzin, er was geen sprake van  onderliggend lijden. En: ‘Verplaatsen zou moeilijk en duur zijn’. Met de ‘Plukze wetgeving’ zou er veel geld vrijkomen, ook in Noorwegen.

Misschien kijkt Freya met verdriet vanaf de andere kant naar de aarde en vraagt zich af wat ze heeft misdaan. Mensen amuseren, spelen met een bootje en om die reden moest ze dood? Freya begrijpt het niet, u begrijpt het niet en ik ook niet.