Een kikker die verbaasd kijkt

Ik liep de huiskamer binnen en de reacties van mijn kinderen lieten aan duidelijkheid niets te wensen over. Mijn zoon keek me vluchtig aan, richtte zijn blik weer stoïcijns op zijn mobiel, maar kon een grijns niet onderdrukken. Mijn dochter barstte in lachen uit en sloeg een hand voor haar mond.

Het ging niet zozeer om het montuur van de nieuwe leesbril die ik aan mijn kritische kroost wilde showen. Nee, het punt was dat mijn ogen er achter de glazen ineens een stuk groter uit bleken te zien. Als een kikker die heel verbaasd kijkt.

Nou ja, dacht ik, dat is dan maar zo. Ik was blij dat ik weer letters kon zien.

Met mijn ogen is van alles aan de hand. Zo is het hoornvlies van beide vervormd. Niet rond, maar kegelvormig. De vakterm luidt: keratoconus.

Dat schijnt nogal bijzonder te zijn. Toen een oogarts dit mankement ooit bij mij ontdekte veerde hij uit puur enthousiasme op. Terwijl hij mijn ogen nog eens goed door de spleetlamp bestudeerde wenkte hij zijn twee assistentes met driftige armgebaren. „Snel, kom hier! We hebben er eentje! Kijk zelf maar even. Zó ziet een keratoconus eruit!”

Ik ben graag uniek, maar

Nieuwsgierig blikten beide assistentes om de beurt in mijn ogen. Zelf was ik een stuk minder geestdriftig. Toegegeven, ik ben graag uniek. Maar om nou met een zeldzame oogafwijking rond te lopen…

Lenzen konden mij voorheen niet aan een scherper zicht helpen. Ze schommelden en konden zomaar in een ooghoek verdwijnen. Lastig. Met name als ik in de auto zat en een drukke rotonde opdoemde.

Maar nu zijn er lenzen ontwikkeld die op mijn weerbarstige ogen passen. Die draag ik nu. Ze drukken het puntige hoornvlies als een bh op de juiste plek en… mijn zicht is opmerkelijk verbeterd: rechts zelfs van 50 naar 100 procent! Goed nieuws voor mijn betere linker oog, want dat heeft jarenlang moeten bijspringen.

Ik moet nog wel aan mijn lenzen wennen, zeker dat vermaledijde rechteroog stribbelt vaak tegen. Dat gaat dan knipperen alsof er een vuiltje in zit.

Daar moet ik best voorzichtig mee zijn. Laatst liep ik op straat en begon ik weer te knipogen. Het meisje dat bij een bushalte in mijn blikveld stond keek me not amused aan. Haar vriend maakte aanstalten om me te lijf te gaan.

Het voerde te ver om het allemaal aan ze uit te leggen. Ik ben daarom maar snel doorgelopen.