Summertime

Summertime and the livin’ is easy! Wat een stem. Dat is pas thuiskomen, hoewel het mijn tweede thuis is.

Het is een huurwoning in Santanyí, een mooi plaatsje in het zuidoosten van Mallorca. Ik woon er minimaal één week per maand, dat is de voorwaarde van huisbaas Jaume die me vandaag van het vliegveld ophaalt.

We staan op de marktplaats onder mijn balkon en naast het café met livemuziek. „Ik heb de boormachine meegenomen”, zegt hij. „Perfecto!”, antwoord ik. Hij weet dat ik tijdens mijn vorige oponthoud een schilderij met een afbeelding van de marktplaats heb gekocht.

Het schilderij staat nog tegen de muur. Alle voorbereidingen zijn al getroffen. Ik ga meteen van start, zodat ik straks nog van de muziek kan genieten. Op hoop van zegen, denk ik. Je weet nooit hoe die stroomleidingen in oude, Spaanse huizen zijn weggewerkt. De boormachine loeit. Fish are jumpin‘, zingt de zangeres op de achtergrond. And the cotton is… weg.

De stroom is weg! De boormachine zwijgt, de koelkast bromt niet meer, de plafondlamp is uit en buiten is het doodstil. Ik loop snel naar het balkon. Alle winkels zijn donker. Onder me hoor ik het geroezemoes van de cafébezoekers. Hebben ze het over mij? Over die buitenlander die zojuist met een boormachine naar boven liep en dat daarna opeens de stroom uitviel?

Schavot op komst?

Op handen en voeten kruip ik naar de koelkast. De witte wijn is gelukkig nog ijskoud. Straks staat de burgemeester voor de deur, denk ik en neem nog en slok. Of de huisbaas die me op straat gooit. De fles is leeg. Verman jezelf, zeg ik.

De zangeres loopt over het terras. Ze grapt met de gasten door op de microfoon te tikken. Ik loop meteen naar de bar. De barman herkent me. Ik wil open kaart spelen. „Je weet toch dat ik dat schilderij heb gekocht”, zeg ik. „Ja, natuurlijk”, antwoordt hij. „De schilder is er vanavond ook. Ik stel hem straks even aan je voor. Eerst wat kaarsen aansteken. De stroom is weg, maar dat hoef ik jou natuurlijk niet te vertellen.” Hij lacht veelbetekenend.

De gasten om me heen kijken me vriendelijk aan. Of lijkt dat maar zo? Zou er al iemand op pad zijn om een schavot te halen? Zou ik op de marktplaats sterven? Ik tril en zweet. „Hé!”, roept de barman. Ik schrik me rot. „Hé vrienden”, roept hij, „er is weer stroom!” Opgelucht kijk ik naar de winkels en zie hoe de lampen aanfloepen. Uit de boxen hoor ik de zangeres op de microfoon tikken. De muzikanten spelen weer, de zangeres zingt. Summertime and the livin’ is easy!