Verre familie

Geloof het of niet, maar het is echt waar: huispoes Coos kijkt graag televisie. En niet geheel toevallig naar dierendocumentaires. Maar ook weer niet alles; ze is best selectief.

Ik ontdekte het twee weken geleden, toen ik naar mijn favoriete programma – Love Nature – keek. Rende Coos eerst nog door de huiskamer, opeens hield ze stil. Ze richtte haar blik op het televisiescherm en sprong op een krukje om het nog beter te kunnen bekijken.

Op tv waren jachtluipaarden te zien. Verre familie – de opnamen waren gemaakt in Zuid-Afrika – maar toch familie. Coos keek er minutenlang naar, stokstijf en met strakke blik.

Heel bijzonder.

Love Nature staat bij mij vaak op. Het programma toont continu de mooiste natuurdocumentaires. Zonder reclame – ja, dat bestaat, een televisieprogramma zonder reclameblokken ertussen! – en op de achtergrond rustige muziek en een bedaarde commentaarstem.

De onderwerpen lopen wijd uiteen. Van de territoriumdrift van de Braziliaanse beukbaviaan en de trektochten van de grauwe grotgems tot het jachtinstinct van de Siciliaanse sidderslang en het paargedrag van de lamzaklibelle.

Grote ogen van verbazing

Ik vind het allemaal even boeiend. Zoals ik ook graag kijk naar de documentaires van David Attenborough. Met name als hij me de wondere wereld onder water toont en me bijpraat over de vreemdsoortige vissen die daar rondzwemmen. Bontgekleurde, vrolijke types, maar ook grijze exemplaren die stikchagrijnig voor zich uitkijken – daar moet ik dan weer vreselijk om lachen.

Coos kijkt me dan met grote ogen van verbazing aan. Begrijpelijk.

De beelden weten Coos niet altijd te boeien. Net nog vergaapte ik me op Love Nature aan een school felgele diklipvissen. Werkelijk prachtig om te zien. Coos liep langs, keek er even naar, maar liep ongeïnteresseerd door. Ik meende zelfs te zien dat ze achteloos haar schoudertjes ophaalde.

Voor de zeeanemonen die daarna in beeld kwamen toonden ze nog minder belangstelling. Ze begon zelfs demonstratief te gapen.

Even overwoog ik om naar een ander programma te zappen. Misschien konden we samen naar het vrouwenvoetbal kijken.

Gelukkig ben ik gewoon naar Love Nature blijven kijken. Het draaide nu om apen. Coos was weer helemaal bij de les. Ze sprong op het krukje en keek gebiologeerd hoe de apen eten bij elkaar scharrelden.

Maar waarom was ze nu dan weer wel geïnteresseerd? Geen flauw idee had ik. Totdat de commentator de naam van de apen noemde. Het waren meerkatten. Toen begreep ik het.