Konijnenhok

Ik was bij mijn vriend Paul, die met zijn gezin in Diemen woont, nabij Amsterdam. Met zijn vrouw Marijke heeft hij drie kinderen: Tim van 13, Bram van 10 en Laura van 9. We zaten in de tuin en Paul vroeg Bram of hij even de Franse kaasjes uit de koelkast wilde halen om naar ons te brengen.

De biertjes stonden al op tafel, de zon scheen half onder de luifel door en een paar bijen waren druk rond de lavendel. Bram sputterde tegen. Die had geen zin. „Heb je het zo zwaar hier jongen?”, vroeg Paul gekscherend aan zijn zoon. „Ga je anders liever ergens anders wonen? Bij Tygo misschien? Zou je daar willen wonen?” Waarop Bram zei: „Ja! Ik wil wel bij Tygo wonen.”

„Dan gaan we dat regelen.”

Paul pakte zijn telefoon, Bram schoot om de tafel heen om over zijn vaders schouder mee te kijken of hij dit nu echt ging doen en zijn ogen werden groot toen Paul daadwerkelijk het nummer van Tygo’s vader intoetste.

„Hij belt hem gewoon echt!” Horror in stem en ogen. Bram keek mij aan, toen mijn man Pieter, toen zijn moeder. Van ons kreeg hij echter geen hulp, louter gegrinnik.

„David! Met Paul spreek je. Vraagje: Bram zou graag bij jou willen komen wonen, die is er een beetje klaar mee hier. Heb je een plekje voor hem?”

Ik hoorde Bram zachtjes kreunen. „Oh nee, hij belt hem echt.”

Handen tegen de wangen

„Het konijnenhok?”, vroeg Paul. Hij keek Bram, die intussen aan de overkant van de tafel was gaan staan met zijn handen tegen zijn wangen gedrukt, vragend aan.

„Hoe groot is dat konijnenhok dan?”

Weer die open blik naar Bram.

„Oh, dat moet wel passen. Is het wel geïsoleerd? Of wordt het een beetje kou lijden? Is ook niet erg hoor, wordt ie hard van. Oh, de kelder?”

Naar Bram: „Bram, de kelder is dat ook goed?”

Bram heel serieus: „Hebben ze een kelder in dat huis? Die heb ik nooit gezien.” Toen een subtiel schudden van zijn hoofd. Nee.

Pieter, Marijke en ik zaten intussen te proesten aan tafel, Paul bleef keurig in zijn rol.

„De kelder lijkt ons wel wat, maar ik zie dat Bram zijn enthousiasme iets minder is dan daarnet. Weet je wat, we houden het idee vast en dan kom ik er bij je op terug. Goed? Goed. Fijne avond, David. Hoi!”

Bram haalde snel onze kaasjes.